Kot (umarł) w butach. Kotowate, najpiękniejsza rodzina zwierząt

Tak się składa, że 17 lutego obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Kotów; więc zwróćmy oczy na te zdumiewające stworzenia. Zwłaszcza te dzikie.

Najpiękniejsza dla niektórych rodzina zwierząt światowych nosi nazwę felidae, czyli kotowate. Problem polega na tym, że kotowatych jest mnóstwo, posiadają wiele różnych nazw, a ich systematyka wymaga dłuższych studiów. Nawet językowych. Na przykład w języku angielskim koty, czyli cats, oznaczają raczej tylko przedstawicieli rodzaju kota domowego (felis catus), natomiast większe koty żyjące dziko są już nazywane albo big cats, albo rodzajowo bądź gatunkowo: czyli na przykład lampartem, lwem, pumą i tak dalej. W polskim języku słowo „kot” oznacza zarówno domowego mruczka lub wiejskiego dachowca, jak i lwa lub jaguara.

Z całej skomplikowanej systematyki kotów musimy zapamiętać tylko jedno: rodzina kotowatych dzieli się na dwie podrodziny – właśnie wspomnianych kotów wielkich, czyli panther (pantherinae) – mamy tu tylko dwa rodzaje oraz siedem gatunków – i kotów mniejszych (felinae) – tu rodzajów i gatunków jest już cała mnogość. Te pierwsze są duże i ryczą, te drugie są mniejsze i bardziej mruczą, niż ryczą. To rozróżnienie powinno wystarczyć.

Dlaczego koty?

Istnieje wiele pięknych zwierząt na świecie, dlaczego więc akurat koty? Ponieważ są wyjątkowe z wielu względów. To klasyczne drapieżniki i typowi mięsożercy; są więc od milionów lat przystosowane do polowań. Poza lwami i częściowo gepardami żyją samotnie, a w pary łączą się tylko na czas godów – potem rozdzielają się – czyli żyją tak naprawdę samotnie, a mimo to dają sobie świetnie radę. Są stworzeniami obdarzonymi najlepszym wzrokiem wśród zwierząt, zwłaszcza gdy trzeba wypatrzyć coś nocą. Natura wyposażyła je w błonę odblaskową (tzw. tapetum) umiejscowioną tuż za siatkówką, która zbiera każde, nawet szczątkowe światło i przekazuje je do fotoreceptorów oka, a te tak zasilone potrafią uchwycić obraz także w ciemnościach.