Plemnik z chromosomem Y dociera do komórki jajowej. Za 40 tygodni urodzi się chłopiec.
Płeć człowieka zależy od chromosomu płciowego przekazywanego przez ojca w plemniku. Od matki potomstwo otrzymuje zawsze chromosom X, od ojca – X lub Y. W pewnym uproszczeniu przyjmuje się, że ojcowski chromosom Y uruchamia rozwój potomka płci męskiej. Ta zależność czasem jednak zawodzi. Bo faktycznie kluczowy dla męskości jest jeden z genów na chromosomie Y – gen SRY. Gdy go na chromosomie Y zabraknie, rozwinie się kobieta z zestawem chromosomów XY. Bywa też, że gen SRY znajduje się na ojcowskim chromosomie X. Tego rodzaju nietypowych kombinacji może być więcej, a ich skutkiem bywa transseksualizm czy bezpłodność. Gdy jednak wszystko przebiega według rutynowego programu genetycznego, po kilku tygodniach u męskiego płodu jądra zaczynają wytwarzać testosteron. Pod jego wpływem zanikają struktury, z których mogłyby wytworzyć się żeńskie narządy płciowe, a rozwijają się narządy męskie. Około 9. tygodnia życia płodowego powstaje członek i moszna.
Kilkumiesięczny chłopiec krzyczy. Zdaniem rodziców jego starsza siostra na tym etapie rozwoju była znacznie spokojniejsza.
Chłopcy rodzą się więksi i ciężsi niż dziewczynki. W pierwszych tygodniach szybciej też przybierają na wadze. Choć testosteron, który zadziałał w okresie prenatalnym, dopiero później będzie uruchamiał zachowania agresywne, już mali chłopcy rzadziej czują strach niż dziewczynki. Na ogół wolniej niż ich siostry przechodzą na przykład trening czystości – zaczynają siadać na nocnik. Zwykle są nieco mniej sprawni manualnie, ale mają lepszą orientację przestrzenną i koordynację wzrokoworuchową, ruszają się i kręcą dookoła. Chłopcy zaczynają też później mówić. I słabiej słyszą.