Żadne prognozy nie wskazują, żeby religie w bliższej czy dalszej perspektywie miały zniknąć, za co mieliby odpowiadać głównie ludzie młodzi. Jeśli za punkt odniesienia przyjąć rok 2050, tak jak czynią uczeni różnych dyscyplin, to wiara nadal będzie istotną sferą życia. I choć ci sami naukowcy nie mają dla świata dobrych wieści – przybędzie ludzi, wyginie znaczna część dzikich zwierząt, roztrwonione zostanie jeszcze więcej naturalnych zasobów planety – to na zmierzch największych dziś wyznań się nie zanosi. Historia zresztą dowodzi, że im cięższe czasy i bardziej apokaliptyczne wizje przyszłości, tym większe wzmożenie religijne. Bo religia – jak się sądzi – nie tylko umieszcza człowieka w szerszym kontekście, ale też sprawia, że życie wydaje się znośniejsze i ma jakiś wyższy cel.
Czy zatem pogłoski o postępującej sekularyzacji na całym ziemskim globie okazały się przesadzone? I tak, i nie. Badania Pew Research Center z 2015 r. wskazują, że w połowie XXI stulecia najpowszechniejsza nadal będzie wiara chrześcijańska. Ale to wyznawców islamu będzie przybywać szybciej, niż będzie rodzić się ludzi. Chrześcijanie i muzułmanie w 2050 r. mają razem stanowić trochę ponad 60 proc. populacji. Pierwszy raz w naszych dziejach pod względem liczebności ci drudzy (2,8 mld) niemal dogonią tych pierwszych (2,9 mld).
Na takie proporcje pracują dziś właśnie najmłodsze pokolenia. Paradoksalnie to także wśród nich przybywa wierzących-niewierzących, w angielszczyźnie określanych mianem nones. Osób, które albo w nic nie wierzą, albo trudno je jakkolwiek zaszufladkować, z prostej przyczyny: same nie chcą się określić. Jeszcze jedną względnie nową grupę społeczną tworzą nonverts, czyli osoby, które były wychowywane w konkretnej wierze, ale z biegiem lat i doświadczeń zdecydowały się od niej odwrócić – i w ogóle wyrugować sferę religijną ze swojego życia.