Kwestia jakości powietrza mobilizuje zarówno aktywistów ekologicznych, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, jak i władze samorządowe. W efekcie podejmowane są konkretne działania: kolejne regiony przyjmują uchwały antysmogowe, miasta wdrażają własną, często bardzo odważną, politykę ochrony jakości powietrza – Kraków jest tu najlepszym przykładem.
I właśnie przejście do konkretów odsłania prawdziwą złożoność wyzwania – pozornie prosty problem, który teoretycznie można wyeliminować, usuwając źródła emisji szkodliwych związków chemicznych, okazuje się skomplikowanym procesem społecznym, w którym ujawniają się problemy ubóstwa energetycznego, świadomości ekologicznej, zdrowotnej, stylów życia.