Narendra Modi zaliczył spektakularny awans. Dlaczego jest tak ważny dla nas, Europejczyków?

Tak silna międzynarodowa pozycja Modiego nie byłaby możliwa bez jego dominacji w samych Indiach. Rządzi tam niepodzielnie od 11 lat.

Premier Indii Narendra Modi, który właśnie gości Władimira Putina, to przykład najbardziej spektakularnego awansu geopolitycznego ostatnich lat. Jako jeden z dwóch, trzech przywódców na świecie publicznie postawił się Donaldowi Trumpowi. Załagodził napięcia ze swoim odwiecznym rywalem, Chinami. A teraz buduje coś w rodzaju strategicznego partnerstwa z Putinem, ignorując przy tym rosyjską agresję na Ukrainę. Oficjalnie Putin przyjeżdża do New Delhi, aby podpisać kilka kontraktów zbrojeniowych, ale obaj przywódcy traktują to spotkanie bardzo prestiżowo. Rosjanin pokazuje w ten sposób Zachodowi, że wcale nie jest izolowany, a Modi potwierdza swoją przynależność do geopolitycznej ekstraklasy.

Tak silna międzynarodowa pozycja Modiego nie byłaby możliwa bez jego dominacji w samych Indiach. Rządzi tam niepodzielnie od 11 lat, opierając swoją pozycję na trzech fundamentach. Po pierwsze, wizerunek. I nie chodzi tu tylko o zawsze perfekcyjny ubiór, ale o pozycjonowanie się ponad bieżącą polityką, w roli bardziej patrona, ojca narodu, a wśród własnych „wyznawców” nawet półboga, kapłana hinduistyczno-nacjonalistycznej ideologii. I tu leży drugi fundament jego władzy – zgodnie z zasadami populizmu Modi doskonale wskazuje wyborcom kolejnych wrogów: zeświecczone elity, które przez poprzednie dekady rządziły Indiami, i przede wszystkim mniejszość muzułmańską, która ma „dezintegrować narodowego ducha”. I w końcu po trzecie – model biznesowy oparty na zatarciu granic między tym, co państwowe, i tym, co prywatne, który często przyjmuje postać korupcji.

Dlaczego Modi jest tak ważny dla nas, Europejczyków? Bo pokazuje zupełnie inną perspektywę na sprawy, które wydają się nam oczywiste – jak konflikt w Ukrainie. Dla Modiego to tylko nieistotne zakłócenie w jego wielkim planie geopolitycznej emancypacji Indii. Rosja odgrywa w tym planie zbyt ważną rolę, żeby przejmować się losem Ukrainy, a nawet Europy Wschodniej.