Dieta polskiego emigranta

Kulinarne doświadczenia XIX-wiecznych emigrantów.

Biblioteka Narodowa w Warszawie Karolina z Potockich Nakwaska na emigracji napisała poradnik „Dwór wiejski” (1843 r.), w którym zawarła 200 przepisów „rodzimych i cudzoziemskich”; rycina z epoki.

Skąpo i nie o czasie. Polityczni wychodźcy w XIX w., głównie mężczyźni ze średniej lub drobnej szlachty, często młodzi, byli siłą rzeczy nieobeznani z odmiennym stylem życia i inną niż rodzima kulturą kulinarną. Stąd już podczas podróży do miejsca przeznaczenia cudzoziemskie potrawy, które przyszło im jeść, traktowali jako dodatkowe uprzykrzenie uchodźczej niedoli. I tak ryby w Czechach nie smakowały, bo nie skrobano ich przed smażeniem. Pruskie potrawy – wymienia historyczka Małgorzata Karpińska w opracowaniu „Kapustnik versus ostrygi.