Wyjazdy, nawet ze szlachetnych pobudek, przez stulecia były surowo oceniane jako porzucenie ojczyzny.
Pierwsi polityczni uciekinierzy z Rzeczpospolitej.
Emigracja zwana wielką była nieliczna, ale w polskiej kulturze zapisała się silniej niż miliony wychodźców ekonomicznych w XIX w.
Kulinarne doświadczenia XIX-wiecznych emigrantów.
W poszukiwaniu chleba, zarobku i kariery. Emigracja zarobkowa w XIX w.
Wędrówki Żydów z ziem polskich.
Do polskich korzeni przyznaje się ponad 200 tys. mieszkańców Teksasu. Wielu z nich to potomkowie najstarszych śląskich emigrantów.
Życie codzienne emigracji zarobkowej na przełomie XIX i XX w.
Domy publiczne w Ameryce Południowej przed stu laty pękały w szwach od kobiet uprowadzonych z ziem polskich.
Chcąc ograniczyć biedę i bezrobocie, władze II RP starały się skłonić obywateli do emigracji, a jednocześnie nie stracić na nich wpływu za granicą.
Całościową obsługą zarobkowych wyjazdów zajmował się Syndykat Emigracyjny, spółka z udziałem Skarbu Państwa.
Masowe wyjazdy zarobkowe wpłynęły na rozwój polskiej żeglugi.
Druga wojna światowa przyniosła kolejną wielką falę wysiedleńców i uchodźców, zwanych z angielska dipisami. Część z nich zasiliła kręgi emigracji.
Brytyjczycy nie ukrywali, że żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych najchętniej odesłaliby do ojczyzny, nawet jeśli czekało ich tam więzienie lub nawet śmierć. Ale ci uparcie wybierali emigrację.
Po II wojnie światowej do kraju wracali Polacy nie tylko żołnierze, jeńcy, robotnicy przymusowi i więźniowie obozów koncentracyjnych, ale także niektórzy stali emigranci.
Sławnym pisarzom, którzy po wojnie wracali do kraju, komuniści gotowi byli przychylić nieba, pod warunkiem że przydadzą im splendoru.
Chętnych do wyjazdu z PRL było niezmiennie wielu, ale granice z reguły zamknięte.
Po Marcu ’68 za zamknięte granice z PRL wypchnięto osoby oskarżane o syjonizm.
W latach 70. jeden obywatel PRL pochodzenia niemieckiego był wart 23 tys. marek. Tyle wynegocjował z kanclerzem Helmutem Schmidtem I sekretarz KC PZPR Edward Gierek.
W latach 80. granice przekraczał, kto tylko mógł. Legalnie i nielegalnie.
Polonia w latach 1945–89: zarabiała w USA, rządziła w Londynie, prowadziła intelektualne debaty w Paryżu, nadawała do kraju z Monachium.
Urząd Prezydenta RP przetrwał na obczyźnie przez 50 lat.
W ogromnym zbiorze paryskiej „Kultury” zachowały się polskie pisma wydawane od Kalifornii po Chiny i Nową Zelandię.
Infiltracja, prowokacja, oszczerstwa – dla władz PRL każdy sposób był dobry w walce z emigracją polityczną.
Na byłych ziemiach II RP: wysiedlenia, zesłania, obozy, przymusowe osiedlenia.
Zupa z buraków, podejrzane grzyby, zepsute mleko i inne dziwactwa.
Nostalgicznie, komediowo, bezlitośnie – jak emigrantów pokazywano w filmach.
10 najważniejszych osiągnięć polskich emigrantów w architekturze i inżynierii budownictwa (w porządku chronologicznym, wybór autorski).
10 wybitnych emigracyjnych innowatorów (w porządku chronologicznym, wybór autorski).
Nowy rodzaj migracji po wejściu Polski do Unii Europejskiej.
Polacy na pięciu kontynentach w XXI w.
Zmierzch tradycyjnych stowarzyszeń etnicznych.