Wędrówki Żydów z ziem polskich.
Przymus osadniczy i pogromy. Gdy I Rzeczpospolita przestała istnieć w wyniku rozbiorów, w cesarstwie rosyjskim Żydzi musieli pozostać w zdefiniowanej w 1835 r. strefie osadnictwa (9. guberni tzw. ziem zabranych oraz obszar Królestwa Polskiego). Nie wolno im było udawać się do miast w głębi Rosji. Część decydowała się więc na migrację. Skłaniały do niej bieda (byt 1/5 rodzin żydowskich w 1898 r. zależał od dobroczynności), ograniczenia osadnicze, dyskryminacja, wreszcie pogromy.
Pomocnik Historyczny
„Za chlebem i wolnością”
(100132) z dnia 04.06.2018;
XIX w.;
s. 32
Oryginalny tytuł tekstu: "Wyjazdy ze sztetli"
