Złoty wiek alchemii

Alchemia na Uniwersytecie

21 maja 2019

Ilustracja symboliczna z książki Paracelsusa,„Prognosticatio Ad Vigesimum Quartum annum duratura”, 1536 r. BEW

Popularne w Europie praktyki łączyły faraońską wiarę w nieśmiertelność, pogańską ezoterykę, żydowską kabałę i arabskie doświadczenia.

BEW „Pracownia alchemiczna”, Jan van der Straet, obraz olejny, 1570 r.

Transmutacja i ofiara z krwi. U podstaw alchemii leży przekonanie, że człowiek może zapanować nad naturą, materią i czasem, dlatego jej adept był jednocześnie uzdrowicielem, naukowcem i poszukującym nieśmiertelności magiem. Choć praktyki alchemiczne znało wiele zaawansowanych cywilizacji świata, nie wszędzie miały takie samo oblicze. I tak praktyczni Chińczycy skupiali się na szukaniu eliksirów życia, podczas gdy Europejczycy stawiali sobie za cel transmutację metali w złoto.

Pomocnik Historyczny „Leonardo da Vinci” (100148) z dnia 20.05.2019; Konteksty; s. 108

Oryginalny tytuł tekstu: "Złoty wiek alchemii"

Agnieszka Krzemińska

Dziennikarka działu naukowego „Polityki”. Z wykształcenia archeolog. Po studiach na UW i dwuletnim stypendium na berlińskim Freie Universitat zaczęła pracować jako freelancer specjalizujący się w popularyzacji nauki ze szczególnym naciskiem na historię i archeologię. Publikowała m.in. w „Świecie Nauki”, „Wiedzy i Życiu”. Była zastępczynią redaktora naczelnego kwartalnika „Archeologia Żywa" (2002–04) oraz szefową działu naukowego w redakcji internetowej Polskiego Radia.