Pomocnik Historyczny

Ucieczka w pokój

Próby rozmów pokojowych podczas wojny

„Amerika”, pociąg specjalny Adolfa Hitlera. Na fotografii: Hitler i Joachim von Ribbentrop podczas kampanii w Polsce, 1939 r. „Amerika”, pociąg specjalny Adolfa Hitlera. Na fotografii: Hitler i Joachim von Ribbentrop podczas kampanii w Polsce, 1939 r. AKG
Paladyni Hitlera próbowali w ostatniej chwili układać się z aliantami. Ale pomysły na separatystyczne rozejmy lub rozmowy pokojowe powstawały podczas całej wojny i po różnych stronach.
Hermann Göring. 22 kwietnia uznał, że zabiegi o zakończenie wojny przestały być sprzeczne z zasadą lojalności wobec Führera.Ullstein Bild Hermann Göring. 22 kwietnia uznał, że zabiegi o zakończenie wojny przestały być sprzeczne z zasadą lojalności wobec Führera.

Rozmowy z Bernadottem. 28 kwietnia 1945 r. zamknięty w swym bunkrze Hitler dowiedział się z depeszy Reutera, że Heinrich Himmler spotkał się z hr. Bernadotte, bratankiem króla Szwecji i wiceprzewodniczącym szwedzkiego Czerwonego Krzyża, by rozpocząć rozmowy pokojowe. Najbliższe otoczenie Reichsführera SS – a zwłaszcza szef wywiadu zagranicznego SS Walter Schellenberg – już od miesięcy nalegało na Himmlera, który kompletnie zawiódł jako dowódca Grupy Armii Wisła, by spróbował zakończyć wojnę i zapewnić esesmanom bezpieczną przyszłość.

Zdenerwowany i niezdecydowany Himmler spotkał się z Bernadottem 19 lutego w klinice głównego lekarza SS Karla Gebhardta w Hohenlychen: „Złożyłem Hitlerowi przysięgę lojalności – powiedział hrabiemu. Nie mogę jej złamać jako żołnierz i jako Niemiec. Z tego powodu nie mogę zrobić nic wbrew planom i życzeniom Führera”. W kwietniu Bernadotte spotkał się z nim jeszcze dwa razy, lecz Himmler unikał zajęcia wyraźnego stanowiska.

Gdy jednak 22 kwietnia Hitler powiedział, że wojna jest przegrana, a on sam zamierza popełnić samobójstwo w Berlinie – zarówno Himmler jak i Reichsmarschall Hermann Göring uznali, że zabiegi o zakończenie wojny przestały być sprzeczne z nakazem lojalności. Göring poprosił wcześniej Hitlera o zezwolenie na prowadzenie negocjacji, czym wywołał furię Führera, który nakazał wziąć marszałka pod straż. Natomiast wierny Heinrich w nocy z 22 na 23 kwietnia udał się wraz z Schellenbergiem do ambasady szwedzkiej w Lubece.

„Przyznaję, że Niemcy zostały pokonane. Aby uratować jak największą część Niemiec od inwazji Rosjan, gotów jestem podpisać kapitulację na froncie zachodnim i ułatwić w ten sposób zachodnim aliantom szybki marsz na wschód.

Pomocnik Historyczny „Tajemnice końca wojny” (100165) z dnia 04.05.2020; Polityka; s. 82
Oryginalny tytuł tekstu: "Ucieczka w pokój"
Reklama