Aksamitna okupacja. Mimo że Brytyjczycy zwyciężyli w Bitwie o Anglię, czyniąc nierealnym nazistowskie plan inwazji na Wyspy Brytyjskie (kryptonim Operation Seelöwe), pewien obszar króla Jerzego jednak znalazł się pod władaniem niemieckim. Dotyczy to Wysp Normandzkich usytuowanych w kanale La Manche, na zachód od Normandii, niedaleko brzegów Francji. Największe z nich to Jersey i Guernsey, mniejsze – Alderney i Sark, i cały szereg zupełnie małych, ogółem obszar ok. 200 km kw. zamieszkanych przez ok. 100 tys. mieszkańców, obywateli brytyjskich. Hitlerowcy zajęli je bez walki na przełomie czerwca i lipca 1940 r. – Anglicy nie chcieli stawiać oporu, by oszczędzić ludność. Okupacja niemiecka trwała do samego końca: dokładnie 9 maja 1945 r. nazistowski gen. major Wulf przekazał, także bez walki, wyspy Brytyjczykom.
Była to najłagodniejsza okupacja w tej wojnie. Hitler bowiem ciągle liczył na układy z Londynem i chciał wykazać na przykładzie tych okupowanych wysp, jak niewiele trzeba, by pomiędzy Niemcami a (germańskimi w oczach Führera) Brytyjczykami ułożyły się zgoła sympatyczne stosunki, zwłaszcza na tle bolszewickiego zagrożenia ze wschodu.
Zgodnie z tym założeniem, na wyspach w istocie rzeczy nic, albo prawie nic, nie zmieniło się poza obecnością żołnierzy Wehrmachtu. Administracja lokalna pozostała w rękach tubylców, w szkołach uczono z tych samych podręczników, a nawet śpiewano i grano hymn brytyjski, co nie było zakazane. Porządku pilnowali, jak zawsze, angielscy policjanci. Okupanci nie wprowadzili krępujących rygorów: godziny policyjnej, kontrybucji, obowiązkowych dostaw, niewolniczej pracy. Nie zmieniano nazw ulic i placów, ale obok gazety w języku angielskim zaczęła się ukazywać niemiecka „Deutsche Inselzeitung” – z dominującym nad tytułem czarnym orłem ze swastyką w szponach.