Korona Himalajów i Karakorum
Na świecie jest 14 gór liczących więcej niż 8 tys. m (n.p.m.; wysokości gór są podawane w stosunku do poziomu morza, choć tego za każdym razem nie zaznaczamy). Wszystkie na terenie Himalajów oraz Karakorum. Są to (od najwyższej, patrz infografika): Mount Everest (Himalaje), K2 (Karakorum), Kanczendzonga (Himalaje), Lhotse (Himalaje), Makalu (Himalaje), Dhaulagiri (Himalaje), Manaslu (Himalaje), Cho Oju (Himalaje), Nanga Parbat (Himalaje), Annapurna (Himalaje), Gaszerbrum I (Karakorum), Broad Peak (Karakorum), Gaszerbrum II (Karakorum), Sziszapangma (Himalaje).
Tworzą one tzw. Koronę Himalajów i Karakorum, którą zdobyło ponad 40 osób. Pierwszym, któremu się to udało – w 16 lat (1970–86) – był Włoch pochodzący z niemieckojęzycznego Tyrolu Południowego, Reinhold Messner. Jerzy Kukuczka był drugi i zdobył Koronę w niespełna 8 lat (1979–87). Pierwszą kobietą była Baskijka Edurne Pasaban (2001–09). Rekord prędkości w zdobyciu Korony ustanowił w 2019 r. Nepalczyk Nimral Purja – 189 dni, pobijając poprzedni o 7 lat. Eksperci zwracają jednak uwagę, że wchodzenie na szczyty w tym tempie było możliwe tylko dzięki korzystaniu z butli z tlenem podczas wspinaczki. Spośród Polaków (poza Kukuczką) tę Koronę mają również: Krzysztof Wielicki, Piotr Pustelnik i Denis Urubko (kiedy Urubko skompletował wszystkie szczyty w 2009 r., nie miał jeszcze polskiego obywatelstwa).
Od kilku lat w środowisku wspinaczkowym toczy się debata nad rozszerzeniem formuły Korony Himalajów i Karakorum o sześć nowych szczytów. Są to: Kanczendzonga Zachodnia (8505 m), Kanczendzonga Centralna (8482 m), Kanczendzonga Południowa (8476 m) oraz Lhotse Middle (8410 m), Lhotse Shar (8382 m) i Broad Peak Middle (8011 m). Do tej pory nie były one traktowane jako samodzielne wierzchołki, ponieważ znajdują się w tych samych masywach górskich i oddziela je mała odległość od sąsiedniego, wyższego szczytu.