Chorowity Dienik. Uważa się za obywatela gór. Swoimi opiniami często wsadza kij w mrowisko. Gdy bierze udział w polskich wyprawach, odnosi sukcesy, macha polską flagą, ratuje życie francuskiej himalaistce Elisabeth Revol, budzi sympatię, a nawet dumę. Gdy jednak przedstawia własną teorię himalajskiej zimy (nie zalicza do niej marca), co podważa część pierwszych zimowych wejść Polaków, gdy próbuje, jak zimą 2018 r. na K2, przeć samotnie na szczyt albo organizuje wyprawę zimową na zdobyty już w marcu 2013 r. Broad Peak, w oczach polskich internautów staje się „sowiecką V kolumną”, „ruskim sołdatem”, który „śmieje się, rozmawia, a potem wbija nóż w plecy”.
Historia swój początek ma w odległym Kraju Stawropolskim. Choć to przedmurze Kaukazu, świat jest tam płaski, krajobraz stepowy, w okolicy wyrastają jedynie łagodne wzgórza. Niewinnomyssk był rolniczym miastem handlowym do czasu otwarcia w 1962 r. zakładów chemicznych. W 1973 r. urodził się w nim Deniska – jak mówiła mama, nauczycielka muzyki. Ojciec, z zamiłowania wędkarz i myśliwy, pracował w zakładach azotowych. Dorastający Dienik – jak go nazywał ojciec – chodził z nim na grzyby, ze wzgórz patrzyli na ośnieżone, odległe o 150 km szczyty. Przy szkole działał klub turystyczny, do którego Denis chodził posłuchać opowieści i pooglądać filmy o Centralnym Kaukazie, dwukrotnie wziął też udział w wycieczkach klubowych na Besztau, górę mającą 1400 m i pięć wierzchołków, oraz w rejon Dombaju otoczony przez trzytysięczniki.
Chłopak nie zawsze mógł się cieszyć z odkrywania świata, był chorowity, słaby, dręczyły go alergie. Wkrótce przerodziły się w astmę. Rodzice zostawili wszystko: bliskich, pracę, dom. Przenieśli się we czwórkę, z 14-letnim już Dinią – jak nazywała go trzy lata młodsza siostra – aż na Sachalin, wyspę u wybrzeży Pacyfiku niedaleko Japonii.