Pomocnik Historyczny

Od bazaru do karawanseraju

Codzienność kupców i handlarzy

Legendarna Studnia Srebrnego Drzewa w mieście Karakorum, stolicy imperium mongolskiego (XIII–XIV w.); grawiura z XVIII w. na podstawie rysunku z XIII w. Legendarna Studnia Srebrnego Drzewa w mieście Karakorum, stolicy imperium mongolskiego (XIII–XIV w.); grawiura z XVIII w. na podstawie rysunku z XIII w. AN
W długich wędrówkach handlowych należało zadbać o organizację każdego dnia.
Chleby drożdżowe naan, do dziś podstawowy prowiant w rozległych rejonach Azji.EAST NEWS Chleby drożdżowe naan, do dziś podstawowy prowiant w rozległych rejonach Azji.

Bazar. Centrum każdego miasta był bazar. Kwitł tam handel barterowy, np. niewolnika można było zamienić nie tylko na złoto czy srebro, lecz także bele tkaniny, jadeit czy nefryt. Choć od panowania Sasanidów (224–651) najważniejsze w transakcjach stały się drachmy i denary bite przez władców Persji, w całym okresie funkcjonowania Jedwabnego Szlaku kluczowym środkiem wymiany był właśnie jedwab. Bazary były prawdziwym tyglem kulturowym, gdzie można było spotkać kupców przybywających ze wszystkich stron świata, ubranych w stroje pochodzące z różnych kultur, rozmawiających w wielu językach. Najbardziej rozpowszechniony, szczególnie w czasach chińskiej dynastii Tang (618–907), był sogdyjski.

Karczma. Każde miasto na szlaku miało karczmy, które zapewniały schronienie i wyżywienie nie tylko wędrującym kupcom i ich towarom, ale także wynajmowanym dla ochrony najemnikom oraz zwierzętom. Nie brak było gońców niosących listy i istotne informacje, żołnierzy, urzędników, posłów, a także pielgrzymów lub mnichów różnych religii i wyznań.

Spożywali oni wspólnie posiłki doprawione orientalnymi przyprawami, a często zakrapiane alkoholem. W stolicy imperium mongolskiego, mieście Karakorum, znajdowała się zaprojektowana przez francuskiego złotnika Guillauma Bouchiera Studnia Srebrnego Drzewa. Cztery złote węże owinięte wokół pnia rozlewały napój alkoholowy popularny w regionie, którego kierunek wskazywały. Wąż skierowany na północ (ku dzisiejszej Mongolii i Rosji) rozlewał ajrag, sfermentowane mleko końskie; wino gronowe płynęło z węża skierowanego na południe (Bliski Wschód); miód pitny z zachodniego (Europa); wino ryżowe ze wschodniego (Chiny).

Modlitwa. Codziennością na Jedwabnym Szlaku była modlitwa.

Pomocnik Historyczny „Dzieje na Jedwabnym Szlaku” (100180) z dnia 12.04.2021; Jedwabny Szlak; s. 26
Oryginalny tytuł tekstu: "Od bazaru do karawanseraju"
Reklama