1976: koniec sielanki

Relatywnie wysokie poparcie dla Edwarda Gierka trwało dopóty, dopóki ludzie widzieli więcej pieniędzy w portfelach i więcej towarów na półkach sklepowych – po niezmienionej cenie.

Kupiony pokój społeczny. Przez pierwszą połowę dekady ekipa gierkowska dość sprawnie posługiwała się – z pomocą zachodnich kredytów – polityką kupowania spokoju społecznego obietnicami konsumpcyjnymi. Podkreślając, że najważniejszym celem nowej linii partii jest „aby Polska rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej”, i wychwalając własne sukcesy w tej mierze, władze wpędziły się wszakże w propagandową pułapkę. Ludzie karmieni lukrowaną wizją rzeczywistości w podporządkowanych PZPR mediach, a zwłaszcza w telewizji, byli odporni na argumenty o ekonomicznej konieczności podwyżek.