Konstytucja wieńczy dzieło
Konstytucja: dzieło aktualne po dzień dzisiejszy
Artykuły Konfederacji i Wiecznej Unii. Pokój paryski zawarty w 1783 r. kończył wojnę o niepodległość. W czasie jej trwania został określony kształt polityczny i ustrojowy młodej amerykańskiej republiki. Normowały go Artykuły Konfederacji i Wiecznej Unii, napisane w 1777 r., lecz przyjęte przez stany dopiero w 1781 r. Amerykanie dość niechętnie przyznają, że była to ich pierwsza konstytucja. Wolą odnieść się do przeszłości i tradycji wyznaczonej przez Mayflower Compact z 1620 r. Powodem tego są niedociągnięcia w Artykułach i ich słabość. Czyniły one Stany Zjednoczone Ameryki luźną konfederacją 13 stanów cieszących się dużą autonomią i przywilejami, a władza Kongresu Konfederacji była minimalna.
Ufność twórców tego dokumentu w samorządność stanów czyniła z Kongresu ciało bardziej oficjalne niż rzeczywiście działające. Niechęć ówczesnych polityków do porównań z parlamentem angielskim sprzed rewolucji była wprost proporcjonalna do wiary we współdziałanie wszystkich stanów dla dobra Unii. Twórcy Artykułów zakładali, iż Amerykanie wykażą poczucie odpowiedzialności za państwo i będą płacić podatki. Tak się jednak nie stało. Unii groził rozpad, widoczny zwłaszcza po zakończeniu wojny o niepodległość i eliminacji czynnika łączącego, jakim była wspólna walka z Wielką Brytanią. Widmo ponownej podległości wobec byłej metropolii było całkiem realne. Wybuchały rebelie. Pilna stawała się potrzeba reform.
Konwencja Konstytucyjna. Dlatego też grupa ludzi obawiająca się o losy państwa postanowiła zrewidować Artykuły. Inicjatywa wyszła od Alexandra Hamiltona z Nowego Jorku. W maju 1786 r. zaproszono delegatów wszystkich stanów na spotkanie do Annapolis w stanie Maryland. Zjawiło się ich tam ledwie 12 z tylko 5 stanów (New Jersey, Nowy Jork, Pensylwania, Delaware i Wirginia).