Spotkanie w Promontory. Jest 10 maja 1869 r. W niezamieszkanym na co dzień regionie stanu Utah o nazwie Promontory, na wysokości prawie 1,5 tys. m, panuje wielkie ożywienie. To właśnie tutaj mają połączyć się dwie budowane linie kolejowe, dzięki którym zrealizowany zostanie najambitniejszy dotąd projekt w historii Stanów Zjednoczonych. Promontory jest miejscem spotkania ekip spółek Union Pacific i Central Pacific. Ta pierwsza buduje linię od Sacramento w Kalifornii, a druga od rzeki Missouri na granicy stanów Iowa i Nebraska. W chwili, gdy oba odcinki zostają symbolicznie połączone, na Wschodnie i Zachodnie Wybrzeże, telegrafiści wysyłają krótki komunikat: „Zrobione”. W amerykańskich miastach to powód do euforii.
Oto kilka lat po zakończeniu wojny secesyjnej Amerykanie mogą być dumni z niebywałego osiągnięcia. To nic, że tory nie dochodzą jeszcze do samego Pacyfiku. To nic, że na razie brakuje mostu na Missouri, więc ten odcinek trzeba będzie przez kilka lat pokonywać promem. Pierwsza transkontynentalna linia kolejowa może ruszyć, a podróż przez cały kraj będzie trwać zaledwie tydzień, zamiast nawet kilku miesięcy. A to wszystko dzieje się niewiele ponad czterdzieści lat po tym, jak kolej zagościła na amerykańskiej ziemi.
Z wody na tory. W 1825 r. John Stevens buduje lokomotywę parową i przeprowadza jej testy na stworzonym przez siebie torze doświadczalnym w stanie New Jersey. W 1826 r. w Massachusetts pracę zaczyna Kolej Granitowa, uważana za pierwszego przewoźnika towarowego. W 1827 r. licencję na przewozy dostaje Kolej Baltimore i Ohio, która trzy lata później rozpocznie przewozy pasażerskie na krótkim odcinku. Kolejne lata przynoszą prawdziwą ekspansję nowego środka transportu. Do 1850 r. powstaje 14 tys.