Trzy pobyty Iłły
Kazimiera Iłłakowiczówna częstym gościem w Rumunii
Przed wojną. Kazimiera Iłłakowiczówna – wielka dama poezji polskiej lat międzywojennych, pierwsza kobieta dyplomatka w Polsce, poliglotka, osobista sekretarka marszałka Józefa Piłsudskiego, tłumaczka, feministka, dziś postać mocno zapomniana. Los sprawił, że życie Iłły, bo tak mówili o niej przyjaciele, kilkakrotnie splotło się z Rumunią, za każdym razem w całkowicie odmiennych okolicznościach.
Po śmierci Piłsudskiego Kazimiera wróciła do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych RP, tym razem w randze ministerialnego radcy. W 1937 r. otrzymała ważną misję służbową poprowadzenia odczytów dotyczących polskiej polityki zagranicznej i testamentu politycznego Marszałka. Wśród krajów, które znalazły się na trasie tournée Kazimiery, oprócz Węgier, Estonii, Finlandii, Szwecji, Norwegii, Danii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii i Szwajcarii znalazła się również Rumunia. Iłłakowiczówna odwiedziła ten kraj dwukrotnie, wiosną i jesienią 1937 r. Zapewne specjalne potraktowanie Rumunii wynikało z faktu, iż była ona znaczącym partnerem wojskowym, ekonomicznym i kulturalnym międzywojennej Polski, a Marszałek przyjaźnił się z rumuńską rodziną królewską i był kilkakrotnie jej gościem.
Przy wsparciu poselstwa polskiego w Bukareszcie oraz polskich konsulatów poetka odwiedziła wszystkie ważne ośrodki rumuńskie włącznie z Czerniowcami i Kiszyniowem, czyli centrami prowincji przyłączonych do Rumunii po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Innym, być może mniej oficjalnym celem wyjazdów było z jednej strony nawiązanie kontaktów z przedstawicielkami miejscowych organizacji feministycznych, np. z Ligą Kobiet Rumuńskich, z drugiej zaś odwiedzenie przedstawicieli polskiej diaspory. Iłłakowiczównę jako wysokiej rangi urzędniczkę państwową spotykało wszędzie bez mała królewskie przyjęcie.