Historia „Tygodnika Mazowsze” zaczęła się jeszcze przed wprowadzeniem stanu wojennego. Jesienią 1981 r. miał powstać w oficjalnym obiegu związkowy tygodnik o nazwie „Mazowsze”. Kierować pismem miał Jerzy Zieleński. Mocno zaangażował się w uruchomienie pisma, tworzył zespół, umawiał autorów. Wiadomość o uderzeniu w Solidarność musiała być dla niego szokiem. 13 grudnia 1981 r. wyskoczył ze szpitalnego okna. Aby uczcić pamięć Zieleńskiego, wydawanie pisma rozpoczęto od numeru drugiego.
Redaktorki podziemnego „Tygodnika Mazowsze” Helena Łuczywo i Joanna Szczęsna po wprowadzeniu stanu wojennego zaczęły się ukrywać. Szybko nawiązały kontakt z grupą współpracowników i już 16 grudnia 1981 r. rozpoczęły wydawanie „Informacji Solidarności”, podziemnego biuletynu przepisywanego na maszynie. Od lutego 1982 r. zespół, kierowany przez Łuczywo, rozpoczął wydawanie „Tygodnika Mazowsze”, który szybko zdobył popularność w środowiskach opozycyjnych w całym kraju. Redaktorki – Łuczywo, Szczęsna, Anna Bikont i Małgorzata Pawlicka – regularnie zmieniały mieszkania, w których tworzyły pismo. W skład redakcji wchodzili również: Anna Dodziuk, Zofia Bydlińska-Czernuszczyk, Marta Woydt i Wojciech Kamiński. Helena Łuczywo miała chyba największe doświadczenie, umiejętność podejmowania decyzji, organizatorskie zdolności i rozległą sieć kontaktów. W kolejnych latach do redakcji dołączyli Elżbieta Regulska, Krzysztof Leski, Piotr Pacewicz, Tomasz Burski, Ludwika Wujec, Piotr Bikont, Agata Niewiarowska, Brygida Bytkowska, Gwido Zlatkes, Joanna Kluzik, Olga Iwaniak i Wojciech Świdnicki. Regularne wydawanie gazety było możliwe dzięki rozgałęzionej sieci, którą tworzyli autorzy tekstów, drukarze, kolporterzy, osoby udostępniające swoje mieszkania i inni współpracownicy.