Radykałowie od Morawieckiego
25 lat Solidarności Walczącej. Kim jest jej twórca Kornel Morawiecki?
Na początku lat 80. Kornel Morawiecki miał stosunkowo spory bagaż doświadczeń na polu działalności opozycyjnej. Jako młody pracownik naukowy brał udział w studenckich protestach Marca ’68 we Wrocławiu. Pod koniec lat 70. dołączył do grona współpracowników związanego z KOR Klubu Samoobrony Społecznej Ziemi Dolnośląskiej i wszedł w skład redakcji niezależnego miesięcznika „Biuletyn Dolnośląski”. Szybko uzyskał decydujący wpływ na linię pisma i został jego redaktorem naczelnym. W sierpniu 1980 r. wraz z redakcją wspierał na Dolnym Śląsku strajki solidarnościowe z robotnikami Wybrzeża, następnie został członkiem Solidarności na swojej uczelni. Co prawda nie pełnił ważnych funkcji związkowych, w dalszym ciągu angażując się przede wszystkim w wydawanie „Biuletynu Dolnośląskiego”, ale już wówczas szczególnie naraził się władzom PRL.
Na posiedzeniu Biura Politycznego KC PZPR 15 września 1981 r. gen. Mirosław Milewski, wzywając do ostatecznej rozprawy z Solidarnością, jako pozytywny przykład walki z „siłami kontrrewolucji” wskazał aresztowanie Morawieckiego dzień wcześniej. Powodem zatrzymania było zaangażowanie w przygotowanie i kolportaż rosyjskojęzycznych tekstów, opisujących wydarzenia zachodzące od kilkunastu miesięcy w Polsce, adresowanych do stacjonujących nad Wisłą żołnierzy sowieckich. Młody naukowiec opuścił areszt dzięki poręczeniu rektora Politechniki Wrocławskiej i pod naciskiem grożących strajkiem związkowców, ale władze nie miały zamiaru rezygnować z procesu, w którym Morawiecki został oskarżony o podważanie sojuszu PRL z ZSRR (postępowanie sądowe przerwano po 13 grudnia 1981 r.).
Podczas drugiej tury I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ Solidarność na przełomie września i października 1981 r. Morawiecki, jako delegat z Dolnego Śląska, wzywał do przygotowania się na najgorsze: „Właściwie od roku bez mała grożą nam stanem wyjątkowym, obcą interwencją.