Publikacja dotyczy lat 1898–1899 i wielkiej miłości zesłańczej w Nolińsku, w guberni wiackiej. Zbiór nosi tytuł „Kocham Cię”. Margarita Nikołajewa, obiekt westchnień młodego Feliksa Dzierżyńskiego, wywodzącego się z polskiej szlachty, dość szybko porzuciła jednak zarówno młodzieńczą miłość, jak i idee rewolucji.
Feliks Edmundowicz, zanim trafił na zesłanie, redagował pod ps. Jacek nielegalną polską gazetę „Robotnik Kowieński”. W Kownie obudził się duch rewolucyjny przyszłego komisarza ludowego, lecz także gorącego przeciwnika rusyfikacji w szkole. Obowiązek modłów za cara i jego rodzinę, przymusowa nauka języka, historii i literatury Rosji budziły w nim sprzeciw, co zakończyło się nawet powtarzaniem klasy. Naukę w liceum przerwał tuż przed maturą, by w całości poświęcić się działalności rewolucyjnej i agitacyjnej, za co wkrótce został uwięziony oraz zesłany na Syberię, właśnie do Nolińska. Tam wśród zesłańców poznał i pokochał Margaritę Iwanownę. Bogata korespondencja była spowodowana szybką rozłąką, gdyż po czterech miesiącach prokurator „za porywczy charakter oraz incydent z policją” wysłał Feliksa Edmundowicza do wsi Kajgorodskoje, oddalonej o 500 wiorst na północ od ukochanej.
Korespondencja datowana jest na pierwsze cztery miesiące 1899 r.; pozostałe listy nie zachowały się. Pożywką dla młodzieńczego uczucia Dzierżyńskiego była wspólnota odczuć z piękną rewolucjonistką: „Ja w istocie zadurzyłem się w Pani. Spodobała mi się u Pani jej ideowość. Bardzo Panią zacząłem szanować, a ilekroć Ją poznawałem lepiej, tym bardziej ją szanowałem, co mi się wcześniej nigdy nie zdarzało”.