Dlaczego Wiesława nie dostosowała się do statusu rozwódki

Było już późno. Wiesława zastanawiała się, kto może pukać do drzwi o tej porze. Zauważyła, że Zygmunt nie był trzeźwy. Dzieci jeszcze nie spały. Zobaczyły pistolet i zaczęły krzyczeć: nie zabijaj mamy! Lubiły Zygmunta, brak im było ojca.

Przy drodze niebieska kapliczka z napisem, że stawia ją na pamiątkę poprzedni właściciel siedliska. Kupili je – dom, stary chlew, stodołę – rodzice Wiesławy. Potem zbudowali nowy dom. Wieś jest mała. Co jakiś czas ubywa z niej kolejna rodzina, pustoszeje dom. Młodzi uciekają, starzy odchodzą na cmentarz. Czy widząc wieś, w której mieszka Wiesława, ktoś pomyślałby, że zdarzy się w niej to, co się zdarzyło? Jest tu piękna rzeka. Zagajniki, ściana lasu i senna cisza, mgły i chmary ptaków.