Ludziom potrzebny jest powód, dla którego ktoś zadał sobie śmierć. Nie można przecież umrzeć bez przyczyny. Bo co – z jakiejś niepojętej tylko emocji, z porywu, w środku życia, w zwykły wieczór, z marszu? Więc to jest możliwe? Tak. A może nawet łatwe.
Sformułowane przez Roberta Cialdiniego sześć zasad stosują dziś niemal wszyscy, którzy chcą kierować naszymi emocjami i mieć wpływ na nasze decyzje.
Samego dramatu dziecka wystarczyłoby na powieść: sześcioletni malec w przewróconej sztormem małej łodzi na morzu widzi śmierć matki i kilkunastu innych osób, dryfuje na dętce samochodowej wśród rekinów, wyłowiony trafia pod opiekę krewnych w USA, którzy występują przeciw jego rodzonemu ojcu na Kubie.
Przez tysiąclecia większość ludzi umierała nim dzieci ich dzieci przyszły na świat. Od początku ubiegłego stulecia do jego końca uzyskaliśmy do przeżycia dodatkowych 45 lat – dokładnie tyle, ile trwało przeciętne ludzkie istnienie przez 40 wieków ubiegłych. Po raz pierwszy zatem w historii rodzaju ludzkiego tak wielu wnuków może przeżyć szmat życia ze swymi dziadkami.
Można powiedzieć, że człowiek uzależnił się od świni.
Amerykańska prohibicja była chybionym eksperymentem społecznym. Ale dzięki niej świat ma dziś jazz i Las Vegas.
Pochodzą z Bełżca; tego samego, o którym Żydzi śpiewają nostalgiczne piosenki. Spakowały walizki i ruszyły do Warszawy szukać szansy na inne życie. Przebijają się krok po kroku, ciężko pracując – świetne panny z miasteczka, z którego się ucieka.
Angielski, „najłatwiejszy język, którym można mówić źle”, chce poznawać coraz większa liczba ludzi na świecie. Czy na naszych oczach powstaje nowa wersja lingua franca, od Ameryki po Chiny, globalne narzędzie, które wyprze nasze języki narodowe, nie tak użyteczne, zaściankowe?
John Cornwell tłumaczył, że zamierzał bronić Piusa XII przed zarzutem milczenia o zagładzie Żydów. Ale w miarę, jak studiował temat, ogarniało go przerażenie. Zamiast obrony napisał książkę–oskarżenie. Przypieczętował tytułem: „Hitler's Pope” – Papież Hitlera.
Rajski mit o stworzeniu człowieka czytano i jako reportaż z historii, i jako metaforę i symbol.
Jej imię Ewa, „matka wszelkiego życia”. Imię nie zapowiada największego dramatu w metafizycznych dziejach człowieka: grzechu i kary, wygnania z raju i utraty nieśmiertelności.
Historia Kręglickiej nie jest – wbrew pozorom – bajką o Kopciuszku zza żelaznej kurtyny, który stawiał niepewne pierwsze kroki w wielkim świecie.
Kariera Aleksandra Kwaśniewskiego to jeden z najbardziej zaskakujących paradoksów naszej demokracji.
Brigitte Bardot pisze o sobie w swoich „Pamiętnikach”: „Moje nazwisko, wraz z wieżą Eiffla i de Gaulle'em, jest synonimem Francji na całym świecie. Tworzymy nierozdzielną trylogię, choć tak bardzo różnimy się wyglądem”.
Wchodzą w życie, kiedy wybucha powstanie. Walczą, przeżywają – potem normalnie pracują, robią kariery, zakładają rodziny. Ale zgasłe powstanie zostaje w nich na zawsze – w piwnicach, w gruzach, na ulicach kwitnącego dziś miasta.
Najpierw z Arabem Muhammadem mieszkała Żydówka Rachela. Wieś przymykała na to oczy, ale potrzebny był potomek. Rachel spakowała walizki, a z Ameryki sprowadzono Dżalilę.
Świadomość społeczna Pakistańczyków porusza się między dwoma biegunami: honoru oraz wstydu. Honor ma absolutnie kluczowe znaczenie. Jest to przy tym pojęcie szalenie męskie. Wstyd zaś jest kobiecy.
Miłość to próba powrotu do raju, do niewinności; próba porzucenia wszystkiego innego. Świata. Zapomnienia wszystkiego co było – mówi filozof prof. Krzysztof Michalski.
Nie jest możliwe na długi dystans, żeby całe bezpieczeństwo Unii zależało od Stanów – mówił przed 20 laty Thierry de Montbrial, założyciel Francuskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.
Najprościej byłoby, gdyby nie było nic. Ale jest – mówi ks. prof. Michał Heller, fizyk, kosmolog, filozof, teolog.
Nie zamierzam jednak specjalizować się w rolach sentymentalnych kochanków – mówił w wieku 25 lat Leonardo di Caprio.
Hitler wywarł na wieku XX większe piętno niż jakikolwiek inny człowiek. To wystarczy, by wciąż się nim interesować – mówi prof. Ian Kershaw.
Chcę zapłacić za swój czyn. Więzienie nie wyrównuje rachunku – mówił Sławomir Sikora tuż po ułaskawieniu go przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Pewnego dnia na przykład wychodzę z domu niepodobna do siebie. Drugiego dnia jestem tak samo ubrana i ludzie mnie zagadują – z czego wynika, że jestem do siebie podobna – mówiła przed laty Wisława Szymborska.
Rozmowa z Januszem Gajosem o fotografowaniu aktorów, dawnych i nowych gwiazdach oraz zasadach wyniesionych z domu.
Brak wolności odczuwa się jak brak powietrza, istnienia powietrza już się nie odczuwa. Dziś jest ona czymś normalnym – mówił Tadeusz Mazowiecki w rozmowie z Janiną Paradowską, w dziesiątą rocznicę powołania swego rządu.
