Zapewne miały właścicieli. Trudno będzie jednak teraz ustalić, do kogo należały, bo w sprawie psów zapanowała na wsi zmowa milczenia. Ponadto myśliwi z koła Bażant odstrzelili wszystkie czarne, rude i podpalane. W ten sposób ostatecznie zatarto ślady winy ludzkiej.
Psy dopadły Rozalię T. w środku nocy, o drugiej, trzeciej lub czwartej, dokładnie nie wiadomo. Kobieta dobiegała osiemdziesiątki. Była niska, szczupła, długie siwe włosy upinała z tyłu głowy. Ubrana w zimowy płaszcz koloru bordo oraz kozaki. W ręku miała torebkę z dowodem osobistym. Nie wiadomo, dokąd szła ani dlaczego znalazła się nocą w tej części wsi, pięć kilometrów od domu, wśród opłotków, z dala od głównej drogi. Może zabłądziła albo straciła orientację i zmierzała w kierunku zapalonej przed sklepem latarni.
Kiedy krótko po piątej rano znalazł ją dostawca mleka wiozący towar do sklepu, leżała odwrócona twarzą do ziemi. Na sobie miała tylko majtki i szczątki odzieży na jednej z nóg. Podarte rajstopy leżały obok. I jeden z butów. Płaszcz i torebkę znaleziono 20 metrów dalej. Mężczyzna twierdzi, że widział sforę psów, może siedem, a może więcej, które szarpały ciało Rozalii T. Wieś spała błogo. Stoi tu dom przy domu, elegancko ogrodzone, ale nikt z mieszkańców nie słyszał wołania o pomoc, odgłosów walki ani ujadania. Nie wiadomo, w jaki sposób Rozalia T. została zaatakowana.
– Wysiadłem z samochodu, chciałem te psy odgonić od leżącej. Wtedy stanęły przodem do mnie i patrzyły – opowiada mężczyzna. Wrócił do samochodu, wyjął metalowe montówki do kół i uderzając jedną o drugą próbował odstraszyć zwierzęta. – Czarny pies odbiegł od razu na dźwięk narzędzi, a drugi patrzył na mnie jeszcze chwilę, po czym też odbiegł – mówi. Rozalia T. jęczała, jeszcze próbowała się podnieść.