Ktoś dowiedział się o tym od osoby, która pracuje w Szpitalu Kolejowym. Ktoś inny usłyszał w kolejce, w sklepie. Kogoś uprzedzili znajomi spotkani w dyskotece. Radzili pilnować dzieci, by nie bawiły się z dziećmi Anny. W stacji pogotowia, gdzie Anna zgłaszała się podczas ataków duszności po zastrzyk, zaczęto na jej widok wkładać rękawiczki.
Anna N., rocznik 1971, choruje na astmę oskrzelową nawracającą. Spod bandaża na przegubie ręki sterczą jej dwa wenflony: część leków przyjmuje dożylnie. Z powodu astmy od czternastu lat jest na rencie. Obecnie wynosi ona 319 zł. Samotnie wychowuje dwójkę dzieci. Na starsze otrzymuje 130 zł alimentów. Z trudem wiążą koniec z końcem. Jednak mieszkanie jest schludne, zadbane. Anna i jej dzieci również.
Fala plotek
Początkowo Anna przypuszczała, że fala plotek wzięła się stąd, że młodsze dziecko ma z mężczyzną uzależnionym od narkotyków. – Pozwalam mu widywać małego – mówi. – W odwiedziny nigdy nie przyszedł odurzony. Dużo jego rodzinie zawdzięczam. Nigdy jednak nie mieszkaliśmy razem.
W sierpniu 1998 r. Annę N. wezwano rutynowo przed komisję lekarską ZUS. W Gdańsku młoda pani doktor, z którą Anna wcześniej nie miała do czynienia, zaczęła dopytywać się o narkotyki. Anna sądziła, że to z powodu widocznych śladów ukłuć na rękach. Zapytała, czy właśnie o to chodzi. I wtedy okazało się, iż w orzeczeniu poprzedniej ZUS-owskiej komisji z sierpnia 1996 r. jest notka o narkomanii i HIV.
– Byłam w szoku – opowiada Anna. – Nie wiedziałam, jak się zachować. Dostałam ataku duszności. Wyszłam... Kilka dni później otrzymałam z ZUS zawiadomienie, że mam zrobić badanie HIV. Wynik był negatywny!
Notka o HIV
Anna N. zapoznała się ze swymi aktami w ZUS.