Platforma postawiła na Mirosława Sekułę, Jarosława Urbaniaka i Sławomira Naumanna, a więc bardziej na typ urzędników, znanych głównie z pracy w stałych sejmowych komisjach niż polityków z pierwszej linii propagandowego frontu. Oznacza to, że Platforma będzie chciała sprowadzić aferę do wymiaru procesu ustawodawczego, żmudnego i trochę nudnawego, gdzie w pewnych momentach mogło dochodzić do jakichś nieprawidłowości, także wtedy kiedy u władzy były SLD i PiS. Trójka posłów ma się też odróżniać na korzyść temperamentem od innych śledczych, co powinno dawać do zrozumienia, że nie chodzi o żadne sensacje, ale o dość rutynową legislację. Ma to komisję „zurzędniczyć” i stworzyć wrażenie, że PO aż tak bardzo się sprawą nie interesuje i się jej nie boi, że przystał na komisję dla świętego spokoju.
Partia Jarosława Kaczyńskiego desygnowała za to fighterów: Beatę Kempę i Zbigniewa Wassermanna. Ten ostatni zasłynął tym, że podczas prac komisji orlenowskiej, lubił wychodzić z tajnych posiedzeń i mówił, że właśnie pozyskał „porażającą wiedzę”. Poseł Kempa znana jest z twardego słownictwa i na pewno będzie dużo mówić o konieczności dojścia do „prawdy”. A jedynie akceptowana prawda, to ta o przestępczej Platformie. Inne prawdy poseł Kempy raczej nie zainteresują.
PSL postawił na spokojnego i refleksyjnego amatorskiego poetę, Franciszka Stefaniuka, podtrzymując tym swoją strategię braku większego zainteresowania aferą i traktowania jej jako problemu koalicyjnego partnera, do którego PSL nie zamierza się mieszać.
Świeżo powołana komisja śledcza może za to stać się trampoliną do medialnej obecności dla Bartosza Arłukowicza, młodego polityka SLD, który – niegdyś spokojny - ostatnio stał się ostrym krytykiem Platformy, dorównując w atakach działaczom PiS.