Grzegorz Rzeczkowski: Kapitan Wrona posadził Boeinga tak, jakby robił to regularnie.
Tomasz Smolicz: Na pewno zrobił to bardzo dobrze. Choć nie rozmawiałem z kapitanem i nie wiem, kto sterował samolotem. W tego typu krytycznych sytuacjach dobrze jest, jeśli steruje drugi pilot. Chodzi o to, by kapitan mógł ogarnąć całość i podjąć decyzję np. o ewakuacji pasażerów, czy opuszczeniu pasa przez samolot, gdyby zbliżała się jakaś przeszkoda.
Ale nawet jeśli kapitan nie sterował, to i tak bezpieczne lądowanie jest jego wielką zasługą, bo potrafił wszystko właściwie poukładać, dobrze zorganizować i dopilnować.
Co jest największą przeszkodą w bezpiecznym lądowaniu bez podwozia? Co wymaga od pilota najwyższego kunsztu?
Bez wątpienia samo zbliżanie się do ziemi i dotknięcie ziemi. Tym bardziej, że piloci nie są przyzwyczajeni do lądowania bez wysuniętego podwozia, które stawia duży opór i sprawia, że samolot inaczej się niesie, ma inną prędkość. Dotknięcie pasa musi nastąpić symetrycznie, idealnie poziomo, ze względu na umieszczone pod skrzydłami silniki.
A więc taki manewr to rzecz trudna, wymagająca dużej wyobraźni na temat tego, jak zachowa się samolot. Trzeba umieć przewidywać, co się wydarzy, bo moim zdaniem nie ma możliwości trenowania takiego manewru na symulatorze. Ja się z tym nie zetknąłem, choć trenowałem na najlepszych tego typu urządzeniach i latałem na Boeingach 767 przez 10 lat. Ale może teraz to się zmieniło.
Dlaczego piloci wypalali paliwo przed lądowaniem?
Wypalenie prawie całego paliwa sprawiło, że samolot stał się lżejszy. Dzięki temu prędkość samolotu podczas lądowania była mniejsza, a co za tym idzie – zwiększyło się bezpieczeństwo.