Na dwa dni przed nominacją Mateusza Morawieckiego na szefa ukazała się „Gazeta Polska” z okładką „Dlaczego premier Jarosław Kaczyński” i obszernym wytłumaczeniem takiego ruchu. Na trzy godziny przed dymisją Antoniego Macierewicza czytelnicy niezależna.pl (internetowa mutacja „GP”) mogli odetchnąć z ulgą po uspokajającym newsie tego portalu: „Minister Macierewicz pozostaje na stanowisku szefa MON”, pozostającym wszakże w sprzeczności z doniesieniami POLITYKI INSIGHT, innych mediów oraz, last but not least, rzeczywistością.

Pracownicy stajni Tomasza Sakiewicza zamienili dziennikarstwo na politykę. Trzeba o tym pamiętać w trakcie lektury mnogich tekstów komentujących dymisję Macierewicza. To nie jest dziennikarstwo, to nie są nawet emocje, to czysta polityka.

Czego się można dowiedzieć z okolic „Gazety Polskiej”? Linię wyznaczył sam Sakiewicz: „Prezydent Andrzej Duda dopiął swego. Wyszantażował tą [pisownia oryginalna] dymisję, a ja obiecałem, że w takiej sytuacji na niego nie zagłosuję. I tej obietnicy dotrzymam”.

Pisze Dorota Kania: „Ze smutkiem można stwierdzić, że zwyciężyła kłamliwa narracja Tomasza Piątka, »Gazety Wyborczej« i TVN. Te środowiska domagały się dymisji Antoniego Macierewicza”.

Uzupełnia Katarzyna Gójska: „Prezydent Duda stanął tam, gdzie stało ZOMO”.

Bard prawicy Paweł Piekarczyk odda natomiast Dudzie order Odrodzenia Polski z uzasadnieniem bardzo po myśli „Gazety Polskiej”: „Prezydent stanął po stronie ludzi WSI/WSW, a nie polityka, który z wielką odwagą od wielu lat z tym środowiskiem walczył”.

W pierwszej chwili nieobyty z myślą prawicową czytelnik może się zdumieć. To Piątek odwołał Macierewicza? Michnik do spółki z TVN? Kto tu w końcu rządzi od 2015 roku?

Kto faktycznie odwołał Macierewicza?

A jak się człowiek zastanowi, to zauważy, że i prezydent miał umiarkowany wpływ na dymisję ukochanego ministra Sakiewicza. Formalnie jedynie podpisał wniosek wysłany przez Morawieckiego. Nieformalnie – oczywiście o niego zabiegał. Ale jeszcze bardziej nieformalnie, za to całkiem prawdziwie, nie byłoby tej dymisji bez decyzji Jarosława Kaczyńskiego. A jak się prześledzi losy Macierewicza w ciągu ostatniego roku, mniej więcej od wyrzucenia z PiS Bartłomieja Misiewicza, to widać, jak źle było z ministrem. Myśmy patrzyli na niego trochę jak na biesa polskiej polityki, wszechpotężnego i uzbrojonego w groźną wiedzę. W rzeczywistości słabł, ponosił kolejne porażki i tracił wpływy. Za sprawą Kaczyńskiego, nie Dudy.

Sakiewicz doskonale o tym wie i równie doskonale wie, że nie może tego napisać. Jego ludzie bronią Macierewicza, wierzę, że z autentycznym zaangażowaniem, ale nie przed tym, przed kim należałoby go bronić. Idealizm idealizmem, sympatia sympatią, ale atak na PiS byłby dla „Gazety Polskiej” biznesowym i politycznym samobójstwem. Poza tym – jak tu atakować człowieka roku klubów „Gazety Polskiej” Morawieckiego i człowieka dwudziestopięciolecia „GP” Kaczyńskiego? Jak tu ryzykować brak reklam i wsparcia przy innych projektów?

Duda jest przeciwnikiem bezpieczniejszym, nawet jeśli zastępczym.