Przegrany proces z POLITYKĄ rzuca więcej światła na politykę kadrową ministra Antoniego Macierewicza. Po przegranej w dwóch instancjach resort obrony narodowej został zmuszony do udzielenia odpowiedzi na pytania wysłane do biura prasowego MON we wrześniu 2016 r. Pytaliśmy o wykształcenie i doświadczenie zawodowe ówczesnej rzecznik prasowej, która na chwilę zastąpiła na stanowisku przymusowo urlopowanego Bartłomieja Misiewicza. Trudno się dziwić, że ludzie Macierewicza woleli iść do sądu, niż odpowiedzieć na pytania. Okazało się, że Katarzyna Szymańska-Jakubowska zatrudniona w MON od 16 listopada 2015 r. nie miała żadnego doświadczenia na stanowisku, które obejmowała. A właściwie nie miała żadnego doświadczenia zawodowego, bo nie przedstawiła dokumentów potwierdzających jej wcześniejsze zatrudnienie. Przed przyjściem do resortu związana była z biurem poselskim Antoniego Macierewicza. Pełniła tam funkcję asystentki.
Osoba, która przez kilka miesięcy była twarzą resortu, oprócz braku doświadczenia, nie miała również skończonych studiów. Nie przeszkadzało to ministrowi Macierewiczowi wyznaczyć ją na rzeczniczkę prasową, a nawet odznaczyć złotym medalem za zasługi dla obronności. Medalem przyznawanym za szczególne męstwo i odwagę „w bezpośrednim działaniu związanym z obronnością kraju”, szczególne zasługi w dziedzinie nowoczesnej myśli wojskowej, ewentualnie przyczynienie się do „rozwoju i umocnienia systemu obronnego kraju”. Pomimo przegranej w sądzie MON do dziś nie odpowiedziało, jakie szczególne zasługi dla obronności miała Szymańska-Jakubowska. Chyba że chodziło o zasługi w obronie ministra Macierewicza, do czego pani rzecznik podchodziła w sposób nieszablonowy, łamiąc prawo i konsekwentnie nie odpowiadając na wszystkie trudne pytania skierowane do resortu.