Rada Naukowa Instytutu Filozofii i Socjologii PAN oświadczyła, że niektóre wypowiedzi wicepremiera Piotra Glińskiego uważa „za nielicujące z godnością urzędnika państwowego”. Jest to moim zdaniem zarzut mocno chybiony, bo uważam, że wypowiedzi wicepremiera Glińskiego, zwłaszcza niektóre, jak najbardziej licują z godnością urzędnika państwowego takiego jak on. Poza tym jestem przekonany, że Piotr Gliński nie po to został wicepremierem, żeby mu ktoś mówił, z czyją godnością mają licować jego wypowiedzi. Sprawia on wrażenie polityka niezależnego, niewahającego się wypowiadać opinie, które licują z tym, z czym mu się żywnie podoba.
Nie dość, że Rada Naukowa zarzuca Glińskiemu, że jego wypowiedzi z tym czy tamtym nie licują, to jeszcze próbuje go obrazić, insynuując, że wygłasza te wypowiedzi „z powodu swoich przekonań”, bo „sądzi, że dobrze służy Polsce”. Uważam, że wmawianie nam, iż wicepremier Gliński – polityk z tytułem profesorskim i określonym dorobkiem naukowym – może na serio mieć takie przekonania, jakie wynikają z jego wypowiedzi, jest zabiegiem prymitywnym, obrażającym zarówno jego, jak i naszą inteligencję. Moim zdaniem jest to jednak człowiek zbyt kulturalny i wykształcony, aby mógł wierzyć w to wszystko, co publicznie opowiada.
Bezpardonowemu atakowi na wicepremiera towarzyszą, niestety, brzydkie donosy dotyczące jego rzekomej przeszłości. Jeden z socjologów zatrudnionych w niechętnym Glińskiemu Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w celu skompromitowania wicepremiera w oczach elektoratu i osłabienia jego pozycji w partii nie zawahał się ujawnić w mediach, że Gliński „przez wiele lat współtworzył ten Instytut”. Oczywiście trudno w coś takiego uwierzyć, bo dokonania Glińskiego w rządzie PiS są doskonale znane i wiadomo, że współtworzenia czegoś sensownego temu politykowi nie można zarzucić.