Kończą się pierwsze cztery lata rządów „dobrej zmiany”, dlatego odwołując się do przeboju Jana Pietrzaka „Żeby Polska była Polską”, warto spytać, czy po tych czterech latach Polska jest już Polską? Sam artysta, który swoim dowcipem i gitarą służy obecnej władzy, jak potrafi, nie ma w tej sprawie wątpliwości i w wywiadzie dla jednego z prawicowych portali deklaruje: „Bardzo dużo już zrobiliśmy w tym kierunku, ale są łobuzy, które nam w tym przeszkadzają, więc ciągle trzeba pilnować, bo zawsze są nowe zagrożenia”.
Uważam, że to dobrze, że Jan Pietrzak pilnuje, chociaż nie jestem pewien, czy takie pilnowanie jest akurat zadaniem dla artysty tej klasy co on. Pietrzak powinien przede wszystkim występować i doprowadzać nas do łez swoimi skeczami, a pilnowanie Polski przed łobuzerią niech zostawi osobom mniej dowcipnym i wyrobionym estradowo. Boję się zresztą, że jeden człowiek, nawet taki jak Pietrzak, całej Polski nie upilnuje, bo ze słów premiera i prezesa PiS wynika, że antypolonizm, zboczenia i skompromitowane idee samorządowe szerzą się obecnie w wielu miejscach. W niektórych miejscowościach dochodzi nawet do tego, że rzekomo niezależne samorządy odmawiają zorganizowania Janowi Pietrzakowi występów pod pretekstem, że nikt nie chce go tam słuchać. „Wiele miast nie chce nas w ogóle wpuszczać”, skarży się legendarny bard i twórca Kabaretu Pod Egidą, który nie ma wątpliwości, że w ten sposób próbuje się go „wykluczyć, wyrzucić i unieważnić”.
„Co to za wolna Polska, która nie wpuszcza Jana Pietrzaka?”, oburza się artysta. Moim zdaniem słusznie, bo wolność wolnością, ale jak ktoś odmawia wpuszczenia gotowego do występu Pietrzaka na estradę, to to już nie jest wolność, tylko próba demontażu Polski.