Robić i gadać. PiS płynie na „nastrojowej” fali, Tusk musi ją przeciąć

Hasłem powtarzanym ostatnio przez posłów PO było „robimy, nie gadamy”, co jest maksymą – jeśli potraktować ją jako instrukcję – chybioną, gdyż w dzisiejszej polityce obowiązuje inna: robić i nieustannie o tym gadać.

Jak przewidywano, obchody drugiej rocznicy przełomu z 15 października nie były huczne, nawet przy takiej okazji liderzy koalicji nie wystąpili ze wspólnym oświadczeniem. Premier Tusk najpierw napisał na X m.in.: „Koalicjanci podciągną szyki i jedziemy dalej. Pesymizm to strata czasu”, a potem w Piotrkowie Trybunalskim próbował jeszcze zaszczepić wiarę w powodzenie całego demokratycznego projektu: „My nie skapitulujemy. Walka o lepszą Polskę trwa i zawsze będzie trwała”. Widać było trochę pozytywnej energii, ale trudno dziś orzec, czy to znak nowego otwarcia, bo całościowej opowieści o tych rządach i pokazania nowego politycznego sensu wciąż brak.

Rocznicowym prezentem dla wyborców stał się projekt o „statusie osoby najbliższej” (więcej w tekście „Rodzina na swoim”), efekt długotrwałych negocjacji wewnątrz koalicji, między Lewicą a PSL, i będący bardzo okrojoną wersją obietnicy o związkach partnerskich. Donald Tusk skomentował to następująco: „Mamy coś, co nikogo nie zachwyci, ale daje coś więcej niż cień szansy”. Ta opinia jakoś pasuje do całych dwóch lat koalicji 15 października. Hasłem powtarzanym ostatnio przez posłów PO było „robimy, nie gadamy”, co jest maksymą – jeśli potraktować ją jako instrukcję – chybioną, gdyż w dzisiejszej polityce obowiązuje inna: robić i nieustannie o tym gadać.

Okazja do „gadania” zdarzy się już niedługo. Dwie główne siły polityczne, Platforma i PiS, mają wkrótce swoje ważne eventy. Partia Jarosława Kaczyńskiego organizuje konwencję programową, podczas której, według zapowiedzi, ma się odbyć kilkanaście paneli i ponad sto debat, to przymiarka do kampanii parlamentarnej.