1. Utwór o matce i ojczyźnie Bożeny Keff-Umińskiej, reż. Jan Klata, Teatr Polski we Wrocławiu. Córczyzna próbująca wyswobodzić się z okowów ojczyzny i matczyzny, czyli dzikie tańce na polskim cmentarzysku.
2. Tęczowa trybuna 2012 Pawła Demirskiego, reż. Monika Strzępka, Teatr Polski we Wrocławiu. Od walki grupy gejowskich kibiców piłkarskich o własną trybunę na stadionach podczas Euro 2012 do analizy stanu demokracji w Polsce.
3. Pomniki Polskie. Cykl spektakli koprodukowanych przez krakowski Festiwal Teatralny Boska Komedia, badających siłę i znaczenie dawnych pomników i stawiających nowe. M.in. „W imię Jakuba S.” Pawła Demirskiego, w reż. Moniki Strzępki, i „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza, w reż. Mikołaja Grabowskiego.
4. Mickiewicz. Dziady. Performance, reż. Paweł Wodziński, Teatr Polski w Bydgoszczy. Plemię obrońców krzyża kontra nowocześni kosmopolacy, czyli „Dziady” pod Pałacem Prezydenckim.
5. Sprawa według „Samuela Zborowskiego” Juliusza Słowackiego, reż. Jerzy Jarocki, Teatr Narodowy w Warszawie. O mesjanizmie, czyli historia polskiego szaleństwa: z wizjami chorego poety, Szatanem, trupami Zborowskiego i Zamoyskiego, katastrofą smoleńską, Trybunałem Boskich Duchów i Chrystusem.
6. Poczekalnia.0 Krystiana Lupy, Teatr Polski we Wrocławiu. Miał być gwóźdź programu wrocławskiego Europejskiego Kongresu Kultury, jednak po rezygnacji Doroty Masłowskiej skończyło się na spektaklu porządnie zrobionym, granym z poświęceniem, ale wtórnym.
7. Życie seksualne dzikich, Marcin Cecko z inspiracji dziełem Bronisława Malinowskiego, reż. Krzysztof Garbaczewski, Nowy Teatr w Warszawie.