Kultura

18 Cadence

Recenzja gry: 18 Cadence

materiały prasowe
Historia posiadłości poprzez losy jej mieszkańców.

Klamra: od 4 stycznia 1900 r., kiedy to urząd wydał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego przy ul. Cadence 18, do 17 sierpnia 2000 r., gdy wypalił go pożar. Gra Aarona Reeda „18 Cadence” – czy może raczej interaktywny eksperyment narracyjny, jak sam go określa – opowiada historię tej posiadłości poprzez losy jej mieszkańców. Przyglądamy się ich codziennemu życiu z rozmaitych stron, wybierając perspektywę z udostępnionych przez autora opcji (co dzieje się w kuchni? w salonie?). Możemy też układać z tych zdań, okruchów opisów – niczym literackie kolaże – własne opowieści, do czego Reed zachęca. W analizie na JawneSny.pl Paweł Schreiber porównuje „18 Cadence” do „Pokoju Jakuba” Virginii Woolf, i to jest dobry trop. Tu też poznajemy bohaterów nie przez kluczowe zakręty biografii, ale rzeczy drobne, na pozór nieistotne gesty, banalne sceny. A przecież mówią tak wiele.

 

Aaron Reed, 18cadence.textories.com, PC, iPad

Polityka 20.2013 (2907) z dnia 14.05.2013; Afisz. Premiery; s. 89
Oryginalny tytuł tekstu: "18 Cadence"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Dyrektorka odebrała sobie życie. Jeśli władza nic nie zrobi, te tragedie będą się powtarzać

Dyrektorka prestiżowego częstochowskiego liceum popełniła samobójstwo. Nauczycielka z tej samej szkoły próbowała się zabić rok wcześniej, od miesięcy wybuchały awantury i konflikty. Na oczach uczniów i z ich udziałem. Te wydarzenia są skrajną wersją tego, jak wyglądają relacje w tysiącach polskich szkół.

Joanna Cieśla
07.02.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną