Janusz Wróblewski: – Francuz, autor „Artysty” – lekkiej, oscarowej komedii, a wcześniej szpiegowskich pastiszów „OSS 117” – realizuje poważny dramat o wojnie w Czeczenii. Dziwne zestawienie.
Michel Hazanavicius: – Skoro nakręciłem kilka filmów, które rozśmieszały ludzi, to nie znaczy, że tak ma być zawsze. W Paryżu przebywa spora grupa czeczeńskich imigrantów. Wbrew rozpowszechnionym na Zachodzie stereotypom nie są oni terrorystami. Wielu z nich to ofiary czystek etnicznych, zwyczajni ludzie, którym wymordowano rodziny, odebrano majątki. Nie mają dostępu do mediów, gdzie bezmyślnie powiela się rosyjski punkt widzenia na historię Kaukazu Północnego. Brzydzę się propagandą. Nakręciłem „Rozdzielonych” także dlatego, żeby zareagować na to, co się dzieje w Europie Wschodniej.
Pracował pan wcześniej nad serialem dokumentalnym „Tuez-les tous! Rwanda: histoire d’un génocide sans importance” poświęconym ludobójstwu w Rwandzie. To nie był mocniejszy temat?
Powstało już o tym kilka fabuł. Jesteśmy bardziej świadomi, co się tam wydarzyło. Tymczasem druga wojna czeczeńska to jeden z najbardziej zakłamanych i brudnych konfliktów przełomu XX i XXI w. Mówiło się o rozpętaniu wojny przez Putina, żeby zmobilizować elektorat przed jego pierwszą kampanią prezydencką. Dochodziły głosy o zagrożeniu islamskim kalifatem na terenie Czeczeńskiej Republiki Iczkerii, o ekstremizmie Szamila Basajewa i mudżahedinów Chattaba, o ich kontaktach z Al-Kaidą. Ale jest też druga strona tragedii. Po ataku na WTC prezydent Putin zawarł z prezydentem Bushem porozumienie. Rosja nie sprzeciwi się atakom na Afganistan i Irak, w zamian za to Zachód przymknie oko na pacyfikację Kaukazu.