Kiedy szkołą – własną – zajęli się w dyplomowym spektaklu „Słaby rok” w reż. Martyny Majewskiej studenci Wydziału Lalkarskiego z Wrocławia, nagle okazało się, że ich, zakwalifikowane już na Festiwal Szkół Teatralnych w Łodzi, dzieło jednak na tę imprezę pojechać nie może. Jak za dotknięciem magicznej różdżki zaczęły się mnożyć przeszkody. Zrobiony przez studentów lalkarstwa dyplom okazał się na przykład wystarczająco lalkowy, by zostać zaakceptowany przez radę wydziału, ale już zbyt mało lalkowy, by reprezentować tenże wydział na Festiwalu Szkół Teatralnych... Dopiero nagłośnienie sprawy przez studentów spowodowało przywrócenie im prawa do występu w Łodzi. Studenci lalkarstwa mogą zresztą się tam pokazywać dopiero od niedawna i tylko poza konkursem, bo ten jest zarezerwowany dla wydziałów dramatycznych, choć nazwa łódzkiej imprezy nie uściśla przecież, o jakie szkoły teatralne chodzi. O tej dyskryminacji lalkarzy przez środowisko teatralne dyplomanci z Wrocławia w uziemionym spektaklu też opowiadają.
Zdecydowanie mniej kontrowersji budzą przedstawienia o szkole, w których twórcy nie precyzują, o jaką chodzi, tylko bezpiecznie uniwersalizują problemy systemu edukacji. Przykładem niedawni „Kowboje” Michała Buszewicza i Anny Smolar z lubelskiego Teatru im. Osterwy.
Prace nad spektaklem zaczęły się na długo przed zawieszonym strajkiem pracowników oświaty, ale rozmowy z czwórką nauczycieli, które są jednym z jego budulców, wskazywały na podobne problemy do tych podnoszonych przez strajkujących. „Przekonała nas teza, że szkoła jest jedną z najbardziej przemocowych instytucji, obok wojska i Kościoła” – tłumaczyła „Gazecie Wyborczej” reżyserka. „W tej pionowej, bardzo hierarchicznej strukturze systemu edukacji możemy zobaczyć zależności, które mogą opisać słowa takie, jak »przemoc«, »kolonizacja«, »napad«, »obezwładnienie«, »związanie«, »skalpowanie«.