W dowodzie osobistym w rubryce zawód mam wpisane »plastyk«. Można to sprecyzować jako grafik” – mówił o sobie. Ale Bohdan Butenko, który zmarł 14 października w wieku 88 lat, był przecież kimś więcej. Do sumy jego dzieł – ilustracji, komiksów, projektów graficznych – trzeba doliczyć niezwykłą osobowość, poczucie humoru, ciekawość świata i ludzi. Do końca życia był aktywny, brał udział w spotkaniach autorskich, współpracował z „Przekrojem”. Kilka miesięcy temu na Warszawskich Targach Książki, mimo zmęczenia, wciąż chętnie odpowiadał na pytania zaczepiających go fanów, rozdawał autografy, pozował do zdjęć.
Żaden rysownik tworzący w Polsce po drugiej wojnie światowej nie miał takiego jak on wpływu na kolejne pokolenia czytelników. Nie tylko jako wybitny ilustrator i autor komiksów – Butenko był przecież także animatorem, scenografem (m.in. przy Kabarecie Starszych Panów), opracowywał czołówki seriali telewizyjnych, projektował plakaty i pocztówki, zajmował się typografią. Niestrudzony.
Podsłuchane inspiracje
Chyba każdy ma swoją ulubioną książkę z jego rysunkami. Często tę pierwszą, zapamiętaną na całe życie – w moim przypadku to „Pięć przygód detektywa Konopki” Janusza Domagalika. Ale z Butenki nigdy się nie wyrastało. Ilustrował książki dla młodzieży i dla dorosłych. Stworzył niezapomniane komiksy: przygody Gapiszona, który mógłby być dalekim polskim kuzynem Charliego Browna z „Fistaszków”, fotograficzne historyjki z Kwapiszonem, opowieści o Guciu i Cezarze (według scenariuszy Krystyny Boglar), a także zrealizowany na ich podstawie serial animowany z fantastycznym dubbingiem Mieczysława Czechowicza i Bronisława Pawlika. Jego prace można było podziwiać w powieściach, zbiorach wierszy, książkach popularnonaukowych i oczywiście w pismach „Miś” i „Świerszczyk”, z którymi związany był przez lata.