1. Charles Reznikoff, Co robisz na naszej ulicy, wybór i przekład Piotr Sommer, WBPiCAK.
Ten wybór wierszy amerykańskiego poety w znakomitych przekładach to wiele książek w jednej: obserwacje przechodnia, obrazy z historii czy „Kadysz” układają się w jedną z najbardziej wstrząsających książek poetyckich.
2. Serhij Żadan, Internat, przeł. Michał Petryk, Czarne.
Wybitna powieść o cywilach podczas wojny w Donbasie opowiada o rzeczywistości bardzo niedalekiej od nas, w której nie wiadomo, kto jest po czyjej stronie.
3. Elias Canetti, Księga przeciwko śmierci, przeł. Maria Przybyłowska, Pogranicze.
Autor nie skomponował tej książki sam, zostały zapiski w teczkach, prowadzone przez Austriaka od 1942 r. aż do końca życia (1994 r.). Zamiast notatek dostajemy jednak drobne formy literackie, które Canetti doprowadził do perfekcji.
4. David Foster Wallace, Blady król, przeł. Mikołaj Denderski, Wydawnictwo W.A.B.
Wallace w tej ostatniej, niedokończonej powieści dokonuje rzeczy karkołomnej – łączy zjawiska tak różne, jak psychologia i język podatkowy. Opisy piekielnej nudy są tu porywające.
5. Clarice Lispector, Opowiadania wszystkie, przeł. Wojciech Charchalis, Wydawnictwo W.A.B.
Brazylijska pisarka w swoich opowiadaniach zapuszcza się w rozmaite sfery życia, od erotyki po wyobraźnię religijną. Gdyby szukać jednego słowa na tę literaturę, przychodzi na myśl – odwaga myślenia.
6. Hans Magnus Enzensberger, Spotkanie innego rodzaju, przeł. Ryszard Krynicki, Wydawnictwo a5.
Ten wybór wierszy pokazuje drogę od poezji zaangażowanej, nieufnej wobec zwietrzałych słów i manipulacji, aż do późnej poezji kontemplacyjnej. Enzensberger mistrzowsko operuje ironią i dystansem.
7. Georges Perec, Przestrzenie, przeł. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska, Wydawnictwo Lokator.
W tej książce, uznawanej za jedną z najbardziej pogodnych i figlarnych w dorobku Pereca, znajdziemy mnóstwo wspaniałości i typowych dla tego autora katalogów rzeczy i zjawisk.
8. Didier Eribon, Powrót do Reims, przeł Maryna Ochab, Karakter.
Autobiograficzny esej Eribona to opowieść o akceptowaniu wypartej tożsamości i jednocześnie bezwzględna analiza francuskiego systemu społecznego i jego elit, oderwanych od problemów kraju.
9. Ulrich A. Boschwitz, Podróżny, przeł. Elżbieta Ptaszyńska-Sadowska, Znak Literanova.
Ta powieść, napisana w 1938 r. tuż po nocy kryształowej, to z jednej strony znakomity psychologiczny portret osoby ściganej, z drugiej – czyta się ją jak pełen napięcia thriller. To również historia szaleństwa całego kraju.
10. Lauren Groff, Floryda, przeł. Dobromiła Jankowska, Wydawnictwo Pauza.
Opowiadania autorki „Furii i Fatum” nawiązują do tradycji „Południowego gotyku”, pokazują świat wewnętrzny kobiet podszyty nieokreślonym lękiem i przeczuciem katastrofy.
11. Alberto Manguel, Gianni Guadalupi, Słownik miejsc wyobrażonych, przeł. Piotr Bikont, Jan Gondowicz, Michał Kłobukowski, Jolanta Kozak, Maciej Płaza, Maciej Świerkocki, Państwowy Instytut Wydawniczy.
Są tu miejsca znane, jak Kraina Oz, Narnia, Hogwart, ale większość będzie odkryciem. To ta księga zapoczątkowała modę na rozmaite atlasy oraz słowniki wymyślonych krain.
12. César Aira, Trzy opowieści, przeł. Tomasz Pindel, Wydawnictwo Ossolineum.
U tego argentyńskiego pisarza znajdziemy przedziwną mieszankę humoru i surrealizmu, który wydaje się zupełnie realistyczny. Te trzy dłuższe opowiadania mają w dodatku w sobie narracyjną dziarskość.