Edit i John Tolkienowie mieli czworo dzieci. Najbliższy ojcu w rozważaniach o Śródziemiu był Christopher, urodzony w 1924 r. jako trzecie dziecko, najmłodszy syn. Mówił o sobie, że dorastał w świecie opowieści ojca. Łączyła go z nim szczególna więź, zrozumienie, dlatego z czasem stał się jego asystentem. Był też jednym z pierwszych czytelników – fragmenty „Władcy pierścieni” poznawał na froncie II wojny światowej. Poszedł w ślady ojca i tak jak on został lingwistą na Oksfordzie.
Christopher stworzył mapę Śródziemia dołączoną do pierwszego wydania „Drużyny pierścienia” z 1954 r., potem szkicował ją do kolejnych tomów, wszystkich późniejszych wydań „Władcy...” i innych publikacji Tolkiena. Mapa jest najważniejszą wizualizacją tego fantastycznego świata.
Czytaj także: Wszystko, co powinniście wiedzieć o Hobbicie
„Silmarillion” z zapisków Tolkiena
Po śmierci ojca w 1973 r. stał się przede wszystkim opiekunem jego literackiej spuścizny. Uporządkował dziesiątki pudeł notatek, redagował, publikował książki. Starszy Tolkien był perfekcjonistą – ciągle poprawiał gotowe teksty, porzucał je w zaawansowanej fazie i pisał od nowa, aktualizował wcześniejsze historie i wpadał przy okazji na nowe pomysły, rezonujące na całe Śródziemie. Po wydaniu „Władcy...” autor wrócił nawet do „Hobbita”, żeby lepiej pasował do trylogii. Zniechęcony opinią znajomego, zarzucił ten pomysł.
Na potrzeby kreacji Śródziemia we „Władcy pierścieni” J.R.R. Tolkien przygotował wiele innych opowieści, czasem we „Władcy...” wspomnianych, czasem występujących w roli tła, które znał tylko autor.