„Dziś o 6:08 zmarł Wojciech Pszoniak. Przeżył 78 lat. Jeden z tych największych! Jeden z kolosów powojennego polskiego teatru i filmu. Wspaniały aktor i artysta” – napisał na portalu „Więzi” ks. Andrzej Luter, który jako pierwszy poinformował o śmierci aktora.
Wojciech Pszoniak urodził się 2 maja 1942 r. we Lwowie. Pod koniec II wojny światowej jego rodzina przeniosła się na Śląsk, do Gliwic. W młodości grał na skrzypcach i klarnecie, a w średniej szkole muzycznej w Bytomiu uczył się gry na oboju. Występował w teatrach amatorskich i studenckich. W 1961 r. założył kabaret „Czerwona Żyrafa”.
Grał w Polsce, Francji i Wielkiej Brytanii
Do szkoły teatralnej w Warszawie go nie przyjęto. W 1968 r. ukończył studia na PWST w Krakowie. Był aktorem teatrów: Starego w Krakowie (1968–72) oraz Narodowego (1972–74) i Powszechnego w Warszawie (1974–80). Wystąpił m.in. w przedstawieniach: „Klątwa” Stanisława Wyspiańskiego (reż. Konrad Swinarski, 1970), „Miłość i gniew” Johna Osborne’a (reż. Zygmunt Hübner, 1973), „Rewizor” Nikołaja Gogola (reż. Jerzy Gruza, 1977), „Siedem pięter” Dino Buzattiego (reż. Andrzej Barański, 1995), „Śmieszny staruszek” Tadeusza Różewicza (reż. Stanisław Różewicz, 1997).
Wystąpił w kilkudziesięciu filmach polskich, francuskich i w produkcjach międzynarodowych. Zagrał m.in. w „Diable” (reż. Andrzej Żuławski, 1972), w „Gnieździe” (reż. Jan Rybkowski, 1974), w „Szpitalu przemienienia” (reż.