Kryzys po włosku

Recenzja filmu: „I odpuść nam nasze długi”, reż. Antonio Morabito

23 października 2018

Jest Jerzy Stuhr, ale napięcia brak. Martina Leo / materiały prasowe

Mimo udziału Jerzego Stuhra i stylizacji na malarstwo Hoppera sytuacjom brakuje napięcia, a reżyserowi – odwagi omijania oczywistości.

Włoska koprodukcja Netflixa celnie ogrywa nastroje mieszkańców południa Europy, którzy wydają się przerażeni niemożnością uregulowania masowo zaciągniętych przez nich kredytów. Mamy tu cały przekrój zadłużonego po uszy społeczeństwa. Zarówno nieradzących sobie ze spłatą niewielkich pożyczek na leczenie czy na kupno samochodu, jak i tych ze szczytu piramidy zadłużenia – szemranych biznesmenów, cwaniaków udających bogaczy, na których wrażenie robi już tylko wizja utraty honoru – ujawnienia, że prowadzone na pokaz życie to tylko smutna gra pozorów.

I odpuść nam nasze długi (Rimetti a noi i nostri debiti), reż. Antonio Morabito, prod. Włochy, Szwajcaria, Polska, Albania, 104 min

Polityka 43.2018 (3183) z dnia 23.10.2018; Afisz. Premiery; s. 76

Oryginalny tytuł tekstu: "Kryzys po włosku"

Jerzy Stuhr

Janusz Wróblewski

Krytyk i publicysta z „Polityką” związany od 2001 r. Autor książek o tematyce filmowej. Ostatnio wydał „Reżyserów”, za którą otrzymał nagrodę ZAiKS-u im. K.T. Toeplitza. Wcześniej pracował m.in. w „Kinie”, „Życiu Warszawy”, „Machinie”. Przez wiele lat pełnił funkcję rzecznika prasowego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W latach 90. kierował telewizyjnym Pegazem. Członek jury FIPRESCI m.in. na festiwalach w Cannes, Wenecji, Toronto. W 2005 r. odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.