Film

Co boli Almodóvara

Recenzja filmu: „Ból i blask”, reż. Pedro Almodóvar

Asier Flores jako młody Salvador Mallo (w domyśle – Almodóvar). Obok: rodzice grani przez Penélope Cruz i Raúla Arévalo. Asier Flores jako młody Salvador Mallo (w domyśle – Almodóvar). Obok: rodzice grani przez Penélope Cruz i Raúla Arévalo. Gutek Film
Wielka, wyzwalająca opowieść o pogodzeniu się z losem, a może bardziej – o oswajaniu lęku.

To pierwsze tak otwarcie autobiograficzne widowisko hiszpańskiego reżysera. Szczere do bólu, lecz nieprzesadnie ekshibicjonistyczne rozliczenie z trudnym dzieciństwem, przemianami obyczajowymi w Hiszpanii, dawnymi kochankami i delikatnie dającą o sobie znać twórczą niemocą. Rzecz o smutnej duszy artysty czerpiącego siłę z własnych ograniczeń. 70-letni reżyser inaczej niż zwykle kreśli swój wizerunek intymnego skandalisty, nasyca go nostalgią, wygładza i idealizuje. Motywem przewodnim czyni uciekający czas. Almodóvar staje się tu kimś w rodzaju współczesnego Prousta, Bergmana czy Felliniego z „8 i pół” – klasyka tworzącego na oczach zakochanych w nim widzów mitologię własnej podróży w poszukiwaniu nieustannie przywoływanej i rozpamiętywanej przeszłości. Lustrem, w którym się przegląda, są pożądanie i tęsknota. Ta konkretna – do dawnych miłości, rodzinnych stron, zwłaszcza do matki (pięknie zagrała ją Penélope Cruz). I ta metafizyczna – do przeżywanych obrazów, lektur, twórczości.

Jednocześnie „Ból i blask” sprawia wrażenie chyba najbardziej klarownego dzieła Almodóvara. Zachowuje charakterystyczną dla niego nielinearną dramaturgię intymnej spowiedzi nieustannie zakotwiczonej w cudzej narracji. Dygresje nie burzą jednak wyjątkowej przejrzystości filmu skupionego na egzorcyzmowaniu niewinnych grzechów twórcy, granego z dużym wyczuciem i powściągliwością przez Antonio Banderasa. Wszystko kręci się tu wokół cierpienia rozpamiętującego minione chwile, siejącego niegdyś ferment, niepokornego artysty niepotrafiącego uporać się z fizycznym bólem i mnóstwem dolegliwości. Almodóvar podarował nam wszystkim nie tylko wspaniały przewodnik po sobie i swoim życiu. „Ból i blask” to wielka, wyzwalająca opowieść o pogodzeniu się z losem, a może bardziej – o oswajaniu lęku. Mistrzowska historia uzdrowienia poprzez sztukę i pasję tworzenia, dzięki którym udaje się w jakimś stopniu pokonać psychiczne urazy, wyrwać poza czas i ograniczającą przestrzeń.

Ból i blask (Dolor y gloria), reż. Pedro Almodóvar, prod. Hiszpania, 113 min

Polityka 35.2019 (3225) z dnia 27.08.2019; Afisz. Premiery; s. 72
Oryginalny tytuł tekstu: "Co boli Almodóvara"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kraj

Śledztwo „Polityki”. Białoruska opozycjonistka nagle zniknęła. Badamy kolejne tropy

Anżelika Mielnikawa, ważna białoruska opozycjonistka, obywatelka Polski, zaginęła. W lutym poleciała do Londynu. Tam ślad się urwał. Udało nam się ustalić, co stało się dalej.

Paweł Reszka, Timur Olevsky, Evgenia Tamarchenko
06.05.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną