Film

Poezja miłosna

Recenzja filmu: „Portret kobiety w ogniu”, reż. Céline Sciamma

„Portret kobiety w ogniu”, reż. Céline Sciamma „Portret kobiety w ogniu”, reż. Céline Sciamma Gutek Film
Jeśli istnieje jeszcze czysta poezja na ekranie, ten film jest tego dowodem.

To, co najważniejsze w tym filmie, zawarte zostało poza słowami – w romantycznych obrazach, nastrojowej muzyce Vivaldiego, niekontrolowanych gestach. XVIII-wieczna portrecistka (Noémie Merlant) i jej muza (Adèle Haenel) spędzają podarowany im czas na obserwacji siebie. Długie wymiany spojrzeń, ledwo widoczne uniesienie kącików ust, zmiana barwy oczu, sposoby ułożenia dłoni – wszystko okazuje się tajemnym kodem prowadzącym do mistycznego porozumienia dwóch przeznaczonych sobie dusz. Céline Sciamma, francuska reżyserka „Portretu kobiety w ogniu” – filmu o niespotykanej w dzisiejszym kinie delikatności – nakręciła go w tak subtelny i wyciszony sposób, by widz odbył tę podróż razem z bohaterkami i czuł ukłucie w sercu dokładnie w tych samych momentach co one. Zdziwień i olśnień jest więcej.

Pozornie anachroniczny pean na cześć narodzin wielkiej, platonicznej miłości, która trwa i definiuje na zawsze resztę życia, okazuje się też całkiem współczesnym manifestem feminizmu. Mówi o przełamywaniu seksualnego tabu, wychodzeniu z narzuconej przez społeczeństwo roli, przywracaniu należnego miejsca kobiecemu spojrzeniu na sztukę. W epoce, do której film się bezpośrednio odnosi, istniało wiele malarek (ponad sto), które robiły kariery dzięki modzie na portrety, ale pozostały anonimowe, zepchnięte na margines. Męski świat wykreślił je z historii, stały się niewidzialne i nic nieznaczące. Poprzez dyskretne odwołanie do mitu o Orfeuszu i Eurydyce Sciamma podnosi tę ulotną fabułę, zbudowaną na rozbudzanych zmysłach i nietolerowanych przez system emocjach do rangi uniwersalnej przypowieści o nieuniknionej stracie kochanej osoby oraz prawdzie, którą wypowiedzieć można tylko w akcie twórczym. O napięciu między tym, co było, a tym, jak chce się to pamiętać, i ich odbiciu w obrazie – iluzji zapisanej na płótnie. Jeśli istnieje jeszcze czysta poezja na ekranie, ten film jest tego dowodem.

Portret kobiety w ogniu (Portrait de la jeune fille en feu), reż. Céline Sciamma, prod. Francja, 120 min

Polityka 42.2019 (3232) z dnia 15.10.2019; Afisz. Premiery; s. 70
Oryginalny tytuł tekstu: "Poezja miłosna"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kraj

Radosław Sikorski dla „Polityki”: Świat nie idzie w dobrą stronę. Ale Putin tej wojny nie wygrywa

PiS wyobraża sobie, że przez solidarność ideologiczną z USA Polska może być takim Izraelem nad Wisłą. Że cała Europa będzie uwikłana w wojnę handlową ze Stanami Zjednoczonymi, a Polska jako jedyna traktowana wyjątkowo przez Waszyngton. To jest ryzykowne założenie – mówi w rozmowie z „Polityką” szef polskiego MSZ Radosław Sikorski.

Marek Ostrowski, Łukasz Wójcik
18.04.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną