Recenzja filmu: „Alcarràs”, reż. Carla Simón

To delikatnie poprowadzona, subtelna opowieść o sile przywiązania i miłości.

Poetycko-dokumentalne studium związków człowieka z naturą nakręcone w plenerach nasyconej słońcem położonej na północ od Barcelony prowincji Lleida. A zarazem dość smutny obraz upadku tradycyjnej kultury agrarnej na skutek postępu technologicznego. Zajmując się losem wielopokoleniowej rodziny od dekad pielęgnującej sady brzoskwiniowe, uprawiającej winorośl, żyjącej w zgodzie z rytmem przyrody Simón („Lato 1993”) tematem filmu czyni brutalne wywłaszczania tych terenów. Dumpingowe ceny rujnują rolników, produkcja staje się nieopłacalna, grunt traci na wartości, więc rozwiązaniem jest sprzedaż własności.

Alcarràs, reż. Carla Simón, prod. Hiszpania, Włochy, 120 min