Recenzja filmu: „Droga do Vermiglio”, reż. Maura Delpero

Niebywałej delikatności film wpisujący się w tradycję kina rodzinnego spod znaku Olmiego i braci Tavianich.

Niebywałej delikatności film wpisujący się w tradycję kina rodzinnego spod znaku Olmiego i braci Tavianich. Pięknie opowiedziany, melancholijny, liryczny, odcinający się stylem wiejskiego realizmu od wszystkiego, co modne, szybkie, powierzchowne i niemądre. Każda scena jest przemyślanym, subtelnym powrotem do nieodległej przeszłości. Postacie, wśród których znajdziemy wielu naturszczyków, niosą swoje tajemnice, narracja sączy się wprawdzie wolno, „Droga do Vermiglio” zyskuje jednak dzięki temu zachwycającą głębię.

Droga do Vermiglio (Vermiglio), reż. Maura Delpero, prod. Włochy, Francja, Belgia, 120 min, w kinach od 3 października