Malownicze safari

Recenzja gry: „Horizon: Zero Dawn”

14 marca 2017

Fantazja i kunszt grafików sprawiły, że Aloy nierzadko odkłada łuk i zastyga na chwilę.

Stulecia po upadku cywilizacji niedobitki ludzkości żyją w plemionach, czczą Słońce i – jak przodkowie – walczą z maszynami za pomocą łuków, włóczni i pułapek. Zdolne do replikacji zwierzęcokształtne roboty, od zawsze groźne, stały się wyjątkowo agresywne. Młoda łowczyni Aloy, w którą się wcielamy, próbuje zrozumieć źródło zmian i odkryć tajemnicę zagłady pradawnego świata. Gra podtrzymuje tę ciekawość do końca, ale to niejedyny jej atut.

Horizon: Zero Dawn, Guerrilla Games, Sony, PlayStation 4

Polityka 11.2017 (3102) z dnia 14.03.2017; Afisz. Premiery; s. 75

Oryginalny tytuł tekstu: "Malownicze safari"

gry wideo

Olaf Szewczyk

Dziennikarz – początkowo z przypadku, z czasem z przekonania. Publikował w „Gazecie Wyborczej” i „Kulturze” (piątkowym magazynie „Dziennika”), obecnie pisze do „Polityki”. Ostatnimi laty szefował działom naukowo-technologicznym „Przekroju” i „Wprost”. Współredaguje stronę JawneSny.pl poświęconą kulturze gier wideo. Chciałby zostać hakerem włamującym się w imię sprawiedliwości społecznej na konta dyrektorów światowych banków, ale – nad czym ubolewa – nie ma wystarczających umiejętności.