To książka dla lekarzy, którzy chcą naprawdę dobrze leczyć. I dla pacjentów – by wiedzieli, czego powinni oczekiwać od swojego Doktora.
W ilu miejscach na piersi i plecach lekarz musi przystawić słuchawkę, by postawić prawidłową diagnozę? Dlaczego warunkiem skutecznego rozpoznania choroby jest naturalne, a nie sztuczne, oświetlenie gabinetu lekarskiego? I dlaczego chory bez oporów powinien się przy lekarzu rozebrać, choć może mu się wydawać, że w przypadku jego dolegliwości wcale nie jest konieczne?
Odpowiadając chociażby na ostatnie z tych pytań, dr Ryszard Fenigsen – doświadczony kardiolog z praktyką w Polsce, a po 1968 r. w Danii, Holandii i Stanach Zjednoczonych oraz autor wielu prac zarówno specjalistycznych, jak tyczących filozofii medycyny – pisze: „Dawniej (…) prosiliśmy chorych, by się rozbierali do badania i nie pozwalaliśmy, aby części ubrania stały na przeszkodzie. Szybko można było stwierdzić ważne objawy – zmianę zabarwienia skóry, (…) powiększenie obwodu brzucha spowodowane obecnością płynu, rozszerzenie żył wokół pępka i obrzęk okolicy krzyżowej. Mieliśmy pełny dostęp do okolicy serca i klatki piersiowej, co pozwalało bez przeszkód wysłuchać tony serca i szmery sercowe. Żaden biustonosz nie ocierał się o skórę, symulując tarcie osierdzia.(…) Mieliśmy możność zbadać brzuch pacjenta tak, jak to się powinno robić – kładąc płasko rękę na powłokach brzusznych, znaleźć miejsca bolesne, stwierdzić obronę mięśniową, wyczuć narządy i ich ruchomość oddechową, prześledzić brzeg wątroby, wyczuć krągły kształt powiększonego pęcherzyka żółciowego, brzeg śledziony, wymacać dolne bieguny nerek i dwuręcznym badaniem stwierdzić ich balotowanie, wykryć guzy, naciek około wyrostkowy, tętniak aorty brzusznej, powiększoną macicę, przepełniony pęcherz moczowy.