W pojedynkę, ale za to od razu w pełni profesjonalnie. Celebrytka kryminalna to ładna i „fajna” dziewczyna, z którą może się identyfikować współczesna Polka, siedząc w swoim małym mieście takim jak Sosnowiec i czytając „Super Express”. Może się identyfikować, ale, rzecz jasna, nie do końca, ponieważ ona by czegoś takiego przenigdy nie zrobiła i w tym jest od tej całej Mamy Madzi o niebo lepsza. Jeszcze czego, toby się sąsiedzi dopiero ucieszyli! Na tym polega terapeutyczna rola Celebrytki Kryminalnej.
Dlatego wróżę kategorii „Mama Madzi” duże powodzenie: wszyscy chcemy się pocieszyć, że może i jesteśmy tak samo przeciętni, ale za to o naszych brudnych sprawkach nie piszą szmatławce i nie mamy teraz na głowie tego bałaganu, satysfakcji naszych wrogów, wstydu przed sąsiadami i całą Polską!
W Celebrytce Kryminalnej cieszy głównie schadenfreude: oto dostała to wszystko taka sama zwykła dziewczyna jak ja, na szczęście nie może się tym zbytnio cieszyć, w sumie ma przesrane i dobrze! Bo celebrytki służą głównie nie do podziwiania, tylko do nienawiści. Kiedy dowiadujemy się, że opływająca we wszystko ta czy inna gwiazda znowu zgarnie w sylwestra 500 tys. zł za zaśpiewanie piosenki, którą wykonuje od 30 lat i w sumie mogłaby ją śpiewać obudzona o dwunastej w nocy – nienawidzimy, bo te 500 tys. postawiłoby całą naszą rodzinę na nogi i dodało pary naszemu życiu na wiele lat. Już my byśmy wiedzieli, co z nimi zrobić, a taka co? Nawet nie zauważy, że jej coś wpłynęło!
Co zostaje Celebrytce Kryminalnej z tych wszystkich beneficjów sławy?