ROZDZIAŁ 1
Jamajka
Karaibska wyspa zwana Jamajką ma o wiele większy wpływ na resztę świata, niż można by się spodziewać po trzymilionowym kraju. Jest tak od czasu odkrycia jej przez Krzysztofa Kolumba. Na przykład w XVII wieku Jamajka była światowym centrum piractwa. Wyruszając ze stolicy Port Royal, piraci pod dowództwem kapitana Henry’ego Morgana splądrowali hiszpański stan Maine, przywożąc na wyspę takie bogactwa, że stała się ona zamożna jak czołowe centra handlowe Europy. Port Royal nazywano najbardziej zepsutym miastem świata z powodu panującej tu rozpusty. Cztery lata po śmierci Morgana, w 1692 roku, Port Royal zniknął w Morzu Karaibskim w wyniku trzęsienia ziemi. Od tamtych czasów buntowniczość stała się znakiem rozpoznawczym Jamajczyków: widać to wyraźnie na przykładzie życia Nanny, kobiety, która przewodziła zwycięskiemu buntowi niewolników przeciwko Anglikom w 1738 roku; na przykładzie Marcusa Garveya, który w latach dwudziestych XX wieku stał się pierwszym prorokiem samowyzwolenia czarnych i powołał do życia linię morską Black Star, która miała transportować potomków niewolników z powrotem do Afryki; wreszcie na przykładzie Boba Marleya, pierwszej supergwiazdy Trzeciego Świata i głosiciela muzycznej ewangelii miłości i globalnej jedności.
Jamajka była nazywana przez jej pierwotnych mieszkańców, lud Arawak, Wyspą Źródeł. We wszechobecnych górach zamieszkuje jej duch. Pierwotne Góry Błękitne i okoliczne wzgórza są skarbnicą większości jamajskich legend. To pejzaż jak ze snu, tworzący materiał źródłowy dla tajemnej mitologii. Po północnej stronie Gór Błękitnych w powiecie Portland, jednej z najpiękniejszych części Jamajki, leży Moore Town.