Ta gruba biografia Wojciecha Jaruzelskiego gatunkowo odbiega od klasycznych opracowań tego typu. Jej autor Jan Osiecki, dziennikarz multinstrumentalny, bo imał się różnych książek i prac, zrekonstruował życiorys generała wedle porządku badawczego, sięgając do dokumentów, wielu źródeł, wcześniej niewykorzystywanych, ale dodatkowo wzbogacił je rozmową z bohaterem opowieści, co zresztą znalazło odbicie w podtytule książki. Niemniej nie jest to typowy wywiad, gdyż sekwencja pytań i odpowiedzi pojawia się w pracy od czasu do czasu, przedzielana dużymi partiami własnego opisu autora.
A i ta rozmowa, w odcinkach i incydentalna, w sumie trochę rozczarowuje, gdyż generał nigdy właściwie nie potrafił, a raczej nie chciał, rozmawiać z większą otwartością, nie mówiąc już, że na większym luzie. Tak bardzo dbał o swój urzędowy wizerunek, jaki sobie w głowie ułożył, że zawsze bardzo kontrolował swoje opowieści. Może tylko Teresie Torańskiej udało się kiedyś cokolwiek większego z tych rozmów wycisnąć.
Mimo to książka jest wartościowa i interesująca, szkoda tylko, że proporcjonalnie słabnie ona objętościowo i jakościowo po 1981 r., tak jak gdyby autorowi (czy raczej obu autorom) nie starczyło już sił i czasu. Niemniej, udało się Osieckiemu przybliżyć kolejne etapy kariery Wojciecha Jaruzelskiego w PRL, w tym te naznaczone dramatami i tragediami oraz osobistym w nich udziałem generała.
Generał. Wojciech Jaruzelski w rozmowie z Janem Osieckim, Prószyński Media, Warszawa 2014, s. 656